From δυσ- (dus-, “bad”) + θῡμός (thūmós, “soul”) + -ος (-os).
δῠ́σθῡμος • (dústhūmos) m or f (neuter δῠ́σθῡμον); second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||||
Nominative | δῠ́σθῡμος dústhūmos |
δῠ́σθῡμον dústhūmon |
δῠσθῡ́μω dusthū́mō |
δῠσθῡ́μω dusthū́mō |
δῠ́σθῡμοι dústhūmoi |
δῠ́σθῡμᾰ dústhūma | ||||||||
Genitive | δῠσθῡ́μου dusthū́mou |
δῠσθῡ́μου dusthū́mou |
δῠσθῡ́μοιν dusthū́moin |
δῠσθῡ́μοιν dusthū́moin |
δῠσθῡ́μων dusthū́mōn |
δῠσθῡ́μων dusthū́mōn | ||||||||
Dative | δῠσθῡ́μῳ dusthū́mōi |
δῠσθῡ́μῳ dusthū́mōi |
δῠσθῡ́μοιν dusthū́moin |
δῠσθῡ́μοιν dusthū́moin |
δῠσθῡ́μοις dusthū́mois |
δῠσθῡ́μοις dusthū́mois | ||||||||
Accusative | δῠ́σθῡμον dústhūmon |
δῠ́σθῡμον dústhūmon |
δῠσθῡ́μω dusthū́mō |
δῠσθῡ́μω dusthū́mō |
δῠσθῡ́μους dusthū́mous |
δῠ́σθῡμᾰ dústhūma | ||||||||
Vocative | δῠ́σθῡμε dústhūme |
δῠ́σθῡμον dústhūmon |
δῠσθῡ́μω dusthū́mō |
δῠσθῡ́μω dusthū́mō |
δῠ́σθῡμοι dústhūmoi |
δῠ́σθῡμᾰ dústhūma | ||||||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
δῠσθῡ́μως dusthū́mōs |
δῠσθῡμότερος dusthūmóteros |
δῠσθῡμότᾰτος dusthūmótatos | ||||||||||||
Notes: |
|