From ευχέτ(ης) (efchét(is), “who wishes”) + -ικός.
ευχετικός • (efchetikós) m (feminine ευχετική, neuter ευχετικό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | ευχετικός (efchetikós) | ευχετική (efchetikí) | ευχετικό (efchetikó) | ευχετικοί (efchetikoí) | ευχετικές (efchetikés) | ευχετικά (efchetiká) | |
genitive | ευχετικού (efchetikoú) | ευχετικής (efchetikís) | ευχετικού (efchetikoú) | ευχετικών (efchetikón) | ευχετικών (efchetikón) | ευχετικών (efchetikón) | |
accusative | ευχετικό (efchetikó) | ευχετική (efchetikí) | ευχετικό (efchetikó) | ευχετικούς (efchetikoús) | ευχετικές (efchetikés) | ευχετικά (efchetiká) | |
vocative | ευχετικέ (efchetiké) | ευχετική (efchetikí) | ευχετικό (efchetikó) | ευχετικοί (efchetikoí) | ευχετικές (efchetikés) | ευχετικά (efchetiká) |