From Ancient Greek ἐφετικός (ephetikós).
εφετικός • (efetikós) m (feminine εφετική, neuter εφετικό)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | εφετικός (efetikós) | εφετική (efetikí) | εφετικό (efetikó) | εφετικοί (efetikoí) | εφετικές (efetikés) | εφετικά (efetiká) | |
| genitive | εφετικού (efetikoú) | εφετικής (efetikís) | εφετικού (efetikoú) | εφετικών (efetikón) | εφετικών (efetikón) | εφετικών (efetikón) | |
| accusative | εφετικό (efetikó) | εφετική (efetikí) | εφετικό (efetikó) | εφετικούς (efetikoús) | εφετικές (efetikés) | εφετικά (efetiká) | |
| vocative | εφετικέ (efetiké) | εφετική (efetikí) | εφετικό (efetikó) | εφετικοί (efetikoí) | εφετικές (efetikés) | εφετικά (efetiká) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο εφετικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο εφετικός, etc.)