θέσκελος

Ancient Greek

Compounded from θέσ- (thés-, which is the root of θεός (theós, “god”)) +‎ κέλομαι (kélomai, “to urge, exhort”), thus properly "moved by a god".

θέσκελος • (théskelos) m or f (neuter θέσκελον); second declension

marvellous, wondrous, supernatural
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 3.130:
  ἵνα θέσκελα ἔργα ἴδηαι
  hína théskela érga ídēai
  that thou mayst behold the wondrous doings

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	θέσκελος théskelos	θέσκελον théskelon	θεσκέλω theskélō	θεσκέλω theskélō	θέσκελοι théskeloi	θέσκελᾰ théskela
Genitive	θεσκέλου theskélou	θεσκέλου theskélou	θεσκέλοιν theskéloin	θεσκέλοιν theskéloin	θεσκέλων theskélōn	θεσκέλων theskélōn
Dative	θεσκέλῳ theskélōi	θεσκέλῳ theskélōi	θεσκέλοιν theskéloin	θεσκέλοιν theskéloin	θεσκέλοις theskélois	θεσκέλοις theskélois
Accusative	θέσκελον théskelon	θέσκελον théskelon	θεσκέλω theskélō	θεσκέλω theskélō	θεσκέλους theskélous	θέσκελᾰ théskela
Vocative	θέσκελε théskele	θέσκελον théskelon	θεσκέλω theskélō	θεσκέλω theskélō	θέσκελοι théskeloi	θέσκελᾰ théskela
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	θεσκέλως theskélōs		θεσκελώτερος theskelṓteros		θεσκελώτᾰτος theskelṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.