κέλομαι

Hello, you have come here looking for the meaning of the word κέλομαι. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word κέλομαι, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say κέλομαι in singular and plural. Everything you need to know about the word κέλομαι you have here. The definition of the word κέλομαι will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofκέλομαι, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *kel- (“to drive”).[1]

Pronunciation

 

Verb

κέλομαι • (kélomai)

  1. to command
  2. to urge, exhort

Conjugation

   Present: κέλομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative κέλομαι κέλῃ,
κέλει 		κέλεται κέλεσθον κέλεσθον κελόμεθᾰ κέλεσθε κέλονται
subjunctive κέλωμαι κέλῃ κέληται κέλησθον κέλησθον κελώμεθᾰ κέλησθε κέλωνται
optative κελοίμην κέλοιο κέλοιτο κέλοισθον κελοίσθην κελοίμεθᾰ κέλοισθε κέλοιντο
imperative   κέλου κελέσθω κέλεσθον κελέσθων   κέλεσθε κελέσθων
infinitive κέλεσθαι
participle m κελόμενος
f κελομένη
n κελόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: κέλομαι (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative κέλομαι κέλεαι κέλεται κέλεσθον κέλεσθον κελόμε(σ)θᾰ κέλεσθε κέλονται
subjunctive κέλωμαι κέληαι κέληται κέλησθον κέλησθον κελώμε(σ)θᾰ κέλησθε κέλωνται
optative κελοίμην κέλοιο κέλοιτο κέλοισθον κελοίσθην κελοίμε(σ)θᾰ κέλοισθε κελοίᾰτο
imperative   κέλεο κελέσθω κέλεσθον κελέσθων   κέλεσθε κελέσθων
infinitive κέλεσθαι
participle m κελόμενος
f κελομένη
n κελόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐκελόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ἐκελόμην ἐκέλου,
ἐκέλευ 		ἐκέλετο ἐκέλεσθον ἐκελέσθην ἐκελόμεθᾰ ἐκέλεσθε ἐκέλοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: κελόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative κελόμην κέλου κέλετο κέλεσθον κελέσθην κελόμε(σ)θᾰ κέλεσθε κέλοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κελήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative κελήσομαι κελήσῃ,
κελήσει 		κελήσεται κελήσεσθον κελήσεσθον κελησόμεθᾰ κελήσεσθε κελήσονται
optative κελησοίμην κελήσοιο κελήσοιτο κελήσοισθον κελησοίσθην κελησοίμεθᾰ κελήσοισθε κελήσοιντο
middle
infinitive κελήσεσθαι
participle m κελησόμενος
f κελησομένη
n κελησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐκέλησᾰ, ἐκελησᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκέλησᾰ ἐκέλησᾰς ἐκέλησε(ν) ἐκελήσᾰτον ἐκελησᾰ́την ἐκελήσᾰμεν ἐκελήσᾰτε ἐκέλησᾰν
subjunctive κελήσω κελήσῃς κελήσῃ κελήσητον κελήσητον κελήσωμεν κελήσητε κελήσωσῐ(ν)
optative κελήσαιμῐ κελήσειᾰς,
κελήσαις 		κελήσειε(ν),
κελήσαι 		κελήσαιτον κελησαίτην κελήσαιμεν κελήσαιτε κελήσειᾰν,
κελήσαιεν
imperative   κέλησον κελησᾰ́τω κελήσᾰτον κελησᾰ́των   κελήσᾰτε κελησᾰ́ντων
middle indicative ἐκελησᾰ́μην ἐκελήσω ἐκελήσᾰτο ἐκελήσᾰσθον ἐκελησᾰ́σθην ἐκελησᾰ́μεθᾰ ἐκελήσᾰσθε ἐκελήσᾰντο
subjunctive κελήσωμαι κελήσῃ κελήσηται κελήσησθον κελήσησθον κελησώμεθᾰ κελήσησθε κελήσωνται
optative κελησαίμην κελήσαιο κελήσαιτο κελήσαισθον κελησαίσθην κελησαίμεθᾰ κελήσαισθε κελήσαιντο
imperative   κέλησαι κελησᾰ́σθω κελήσᾰσθον κελησᾰ́σθων   κελήσᾰσθε κελησᾰ́σθων
active middle
infinitive κελῆσαι κελήσᾰσθαι
participle m κελήσᾱς κελησᾰ́μενος
f κελήσᾱσᾰ κελησᾰμένη
n κελῆσᾰν κελησᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: κελησᾰ́μην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative κελησᾰ́μην κελήσᾰο κελήσᾰτο κελήσᾰσθον κελησᾰ́σθην κελησᾰ́με(σ)θᾰ κελήσᾰσθε κελήσᾰντο
subjunctive κελήσωμαι κελήσηαι κελήσηται κελήσησθον κελήσησθον κελησώμε(σ)θᾰ κελήσησθε κελήσωνται
optative κελησαίμην κελήσαιο κελήσαιτο κελήσαισθον κελησαίσθην κελησαίμε(σ)θᾰ κελήσαισθε κελησαίᾰτο
imperative   κέλησαι κελησᾰ́σθω κελήσᾰσθον κελησᾰ́σθων   κελήσᾰσθε κελησᾰ́σθων
middle
infinitive κελήσᾰσθαι
participle m κελησᾰ́μενος
f κελησᾰμένη
n κελησᾰ́μενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐκεκλόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ἐκεκλόμην ἐκέκλου ἐκέκλετο ἐκέκλεσθον ἐκεκλέσθην ἐκεκλόμεθᾰ ἐκέκλεσθε ἐκέκλοντο
subjunctive κέκλωμαι κέκλῃ κέκληται κέκλησθον κέκλησθον κεκλώμεθᾰ κέκλησθε κέκλωνται
optative κεκλοίμην,
κεκλοίμᾱν (Doric) 		κέκλοιο κέκλοιτο κέκλοισθον κεκλοίσθην κεκλοίμεθᾰ κέκλοισθε κέκλοιντο
imperative   κέκλου κεκλέσθω κέκλεσθον κεκλέσθων   κέκλεσθε κεκλέσθων
middle
infinitive κεκλέσθαι
participle m κεκλόμενος
f κεκλομένη
n κεκλόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: κεκλόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative κεκλόμην κέκλεο κέκλετο κέκλεσθον κεκλέσθην κεκλόμε(σ)θᾰ κέκλεσθε κέκλοντο
subjunctive κέκλωμαι κέκληαι κέκληται κέκλησθον κέκλησθον κεκλώμε(σ)θᾰ κέκλησθε κέκλωνται
optative κεκλοίμην κέκλοιο κέκλοιτο κέκλοισθον κεκλοίσθην κεκλοίμε(σ)θᾰ κέκλοισθε κεκλοίᾰτο
imperative   κέκλεο κεκλέσθω κέκλεσθον κεκλέσθων   κέκλεσθε κεκλέσθων
middle
infinitive κεκλέσθαι
participle m κεκλόμενος
f κεκλομένη
n κεκλόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

  • κέκλομαι (kéklomai) (late present-tense back-formation from the aorist ἐκέκλετο (ekékleto))

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “κέλλω (> DER κέλομαι)”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 670

Further reading

  • “κέλομαι”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
  • κέλομαι in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
  • “κέλομαι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
Wikious
Boobota
Sagapedia