θέων

See also: θεών and θεῶν

Ancient Greek

θέων • (théōn) m (feminine θέουσᾰ, neuter θέον); first/third declension

First and third declension of θέων; θέουσᾰ; θέον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	θέων théōn	θέουσᾰ théousa	θέον théon	θέοντε théonte	θεούσᾱ theoúsā	θέοντε théonte	θέοντες théontes	θέουσαι théousai	θέοντᾰ théonta
Genitive	θέοντος théontos	θεούσης theoúsēs	θέοντος théontos	θεόντοιν theóntoin	θεούσαιν theoúsain	θεόντοιν theóntoin	θεόντων theóntōn	θεουσῶν theousôn	θεόντων theóntōn
Dative	θέοντῐ théonti	θεούσῃ theoúsēi	θέοντῐ théonti	θεόντοιν theóntoin	θεούσαιν theoúsain	θεόντοιν theóntoin	θέουσῐ / θέουσῐν théousi(n)	θεούσαις theoúsais	θέουσῐ / θέουσῐν théousi(n)
Accusative	θέοντᾰ théonta	θέουσᾰν théousan	θέον théon	θέοντε théonte	θεούσᾱ theoúsā	θέοντε théonte	θέοντᾰς théontas	θεούσᾱς theoúsās	θέοντᾰ théonta
Vocative	θέων théōn	θέουσᾰ théousa	θέον théon	θέοντε théonte	θεούσᾱ theoúsā	θέοντε théonte	θέοντες théontes	θέουσαι théousai	θέοντᾰ théonta
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	θεόντως theóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.