κάθαρμα

κάθαρμα • (kátharma) n (genitive κᾰθάρμᾰτος); third declension

1. offscouring
2. outcast, pariah

• “κάθαρμα”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “κάθαρμα”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• κάθαρμα in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • dross idem, page 254.
  • gutter idem, page 379.
  • offscouring idem, page 571.
  • refuse idem, page 685.
  • riff-raff idem, page 714.
  • scape goat idem, page 737.
  • scum idem, page 743.
  • sin-offering idem, page 777.
  • sweepings idem, page 848.

From Ancient Greek κάθαρμα (kátharma).

• IPA^(key): /ˈkaθaɾma/
• Hyphenation: κά‧θαρ‧μα

κάθαρμα • (kátharma) n (plural καθάρματα)

1. (obsolete, literally) scrap, rubbish (anything to be cleaned or thrown away)
2. (offensive, derogatory, figuratively) scum, bastard, son of a bitch, asshole, prick (extremely unpleasant or objectionable person)

   Δεν θέλω να ξαναδώ αυτό το κάθαρμα μπροστά μου.

   Den thélo na xanadó aftó to kátharma brostá mou.

   I don't ever want to see that bastard in front of me again.

• (bastard, asshole): καθίκι n (kathíki), παλιάνθρωπος m (paliánthropos), λέρα f (léra), βρωμιάρης m (vromiáris)

• καθαρματάκι n (katharmatáki) (diminutive form)
• καθαρματάρα f (katharmatára) (augmentative form)

• καθαρμός m (katharmós, “purging, purification”)