κᾰδμείᾱ • (kădmeíā) f (genitive κᾰδμείᾱς); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ κᾰδμείᾱ hē kădmeíā |
τὼ κᾰδμείᾱ tṑ kădmeíā |
αἱ κᾰδμεῖαι hai kădmeîai | ||||||||||
Genitive | τῆς κᾰδμείᾱς tês kădmeíās |
τοῖν κᾰδμείαιν toîn kădmeíain |
τῶν κᾰδμειῶν tôn kădmeiôn | ||||||||||
Dative | τῇ κᾰδμείᾳ têi kădmeíāi |
τοῖν κᾰδμείαιν toîn kădmeíain |
ταῖς κᾰδμείαις taîs kădmeíais | ||||||||||
Accusative | τὴν κᾰδμείᾱν tḕn kădmeíān |
τὼ κᾰδμείᾱ tṑ kădmeíā |
τᾱ̀ς κᾰδμείᾱς tā̀s kădmeíās | ||||||||||
Vocative | κᾰδμείᾱ kădmeíā |
κᾰδμείᾱ kădmeíā |
κᾰδμεῖαι kădmeîai | ||||||||||
Notes: |
|