Learned borrowing from Koine Greek καθοριστικός (kathoristikós, “definitive”).[1] By surface analysis, καθορίζω (kathorízo) + -ικός (-ikós).
καθοριστικός • (kathoristikós) m (feminine καθοριστική, neuter καθοριστικό)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | καθοριστικός (kathoristikós) | καθοριστική (kathoristikí) | καθοριστικό (kathoristikó) | καθοριστικοί (kathoristikoí) | καθοριστικές (kathoristikés) | καθοριστικά (kathoristiká) | |
| genitive | καθοριστικού (kathoristikoú) | καθοριστικής (kathoristikís) | καθοριστικού (kathoristikoú) | καθοριστικών (kathoristikón) | καθοριστικών (kathoristikón) | καθοριστικών (kathoristikón) | |
| accusative | καθοριστικό (kathoristikó) | καθοριστική (kathoristikí) | καθοριστικό (kathoristikó) | καθοριστικούς (kathoristikoús) | καθοριστικές (kathoristikés) | καθοριστικά (kathoristiká) | |
| vocative | καθοριστικέ (kathoristiké) | καθοριστική (kathoristikí) | καθοριστικό (kathoristikó) | καθοριστικοί (kathoristikoí) | καθοριστικές (kathoristikés) | καθοριστικά (kathoristiká) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο καθοριστικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο καθοριστικός, etc.)
Derivations: relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο καθοριστικότερος", etc)
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||