Inherited from Byzantine Greek καλομοίρης (kalomoírēs).[1] Morphologically, καλο- (kalo-, “good”) + μοίρ(α) (moír(a), “fate”) + -ης (-is).
καλομοίρης • (kalomoíris) m (feminine καλομοίρα, neuter καλομοίρικο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | καλομοίρης (kalomoíris) | καλομοίρα (kalomoíra) | καλομοίρικο (kalomoíriko) | καλομοίρηδες (kalomoírides) | καλομοίρες (kalomoíres) | καλομοίρικα (kalomoírika) | |
genitive | καλομοίρη (kalomoíri) | καλομοίρας (kalomoíras) | καλομοίρικου (kalomoírikou) | καλομοίρηδων (kalomoíridon) | — | καλομοίρικων (kalomoírikon) | |
accusative | καλομοίρη (kalomoíri) | καλομοίρα (kalomoíra) | καλομοίρικο (kalomoíriko) | καλομοίρηδες (kalomoírides) | καλομοίρες (kalomoíres) | καλομοίρικα (kalomoírika) | |
vocative | καλομοίρη (kalomoíri) | καλομοίρα (kalomoíra) | καλομοίρικο (kalomoíriko) | καλομοίρηδες (kalomoírides) | καλομοίρες (kalomoíres) | καλομοίρικα (kalomoírika) |