Inherited from Byzantine Greek καλότυχος (kalótukhos). By surface analysis, καλο- (kalo-) + τύχ(η) (tých(i)) + -ος (-os).[1]
καλότυχος • (kalótychos) m (feminine καλότυχη, neuter καλότυχο)
number case \ gender |
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
nominative | καλότυχος • | καλότυχη • | καλότυχο • | καλότυχοι • | καλότυχες • | καλότυχα • |
genitive | καλότυχου • | καλότυχης • | καλότυχου • | καλότυχων • | καλότυχων • | καλότυχων • |
accusative | καλότυχο • | καλότυχη • | καλότυχο • | καλότυχους • | καλότυχες • | καλότυχα • |
vocative | καλότυχε • | καλότυχη • | καλότυχο • | καλότυχοι • | καλότυχες • | καλότυχα • |
derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο καλότυχος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο καλότυχος, etc.) |