Inherited from Byzantine Greek καλότυχος (kalótukhos). By surface analysis, καλο- (kalo-) + τύχ(η) (tých(i)) + -ος (-os).[1]
καλότυχος • (kalótychos) m (feminine καλότυχη, neuter καλότυχο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | καλότυχος (kalótychos) | καλότυχη (kalótychi) | καλότυχο (kalótycho) | καλότυχοι (kalótychoi) | καλότυχες (kalótyches) | καλότυχα (kalótycha) | |
| genitive | καλότυχου (kalótychou) | καλότυχης (kalótychis) | καλότυχου (kalótychou) | καλότυχων (kalótychon) | καλότυχων (kalótychon) | καλότυχων (kalótychon) | |
| accusative | καλότυχο (kalótycho) | καλότυχη (kalótychi) | καλότυχο (kalótycho) | καλότυχους (kalótychous) | καλότυχες (kalótyches) | καλότυχα (kalótycha) | |
| vocative | καλότυχε (kalótyche) | καλότυχη (kalótychi) | καλότυχο (kalótycho) | καλότυχοι (kalótychoi) | καλότυχες (kalótyches) | καλότυχα (kalótycha) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο καλότυχος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο καλότυχος, etc.)