From καταπέλτης (katapéltēs, “catapult”) + -ικός (-ikós).
κᾰτᾰπελτῐκός • (kătăpeltĭkós) m (feminine κᾰτᾰπελτῐκή, neuter κᾰτᾰπελτῐκόν); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | καταπελτικός katapeltikós |
καταπελτική katapeltikḗ |
καταπελτικόν katapeltikón |
καταπελτικώ katapeltikṓ |
καταπελτικᾱ́ katapeltikā́ |
καταπελτικώ katapeltikṓ |
καταπελτικοί katapeltikoí |
καταπελτικαί katapeltikaí |
καταπελτικᾰ́ katapeltikắ | |||||
Genitive | καταπελτικοῦ katapeltikoû |
καταπελτικῆς katapeltikês |
καταπελτικοῦ katapeltikoû |
καταπελτικοῖν katapeltikoîn |
καταπελτικαῖν katapeltikaîn |
καταπελτικοῖν katapeltikoîn |
καταπελτικῶν katapeltikôn |
καταπελτικῶν katapeltikôn |
καταπελτικῶν katapeltikôn | |||||
Dative | καταπελτικῷ katapeltikôi |
καταπελτικῇ katapeltikêi |
καταπελτικῷ katapeltikôi |
καταπελτικοῖν katapeltikoîn |
καταπελτικαῖν katapeltikaîn |
καταπελτικοῖν katapeltikoîn |
καταπελτικοῖς katapeltikoîs |
καταπελτικαῖς katapeltikaîs |
καταπελτικοῖς katapeltikoîs | |||||
Accusative | καταπελτικόν katapeltikón |
καταπελτικήν katapeltikḗn |
καταπελτικόν katapeltikón |
καταπελτικώ katapeltikṓ |
καταπελτικᾱ́ katapeltikā́ |
καταπελτικώ katapeltikṓ |
καταπελτικούς katapeltikoús |
καταπελτικᾱ́ς katapeltikā́s |
καταπελτικᾰ́ katapeltikắ | |||||
Vocative | καταπελτικέ katapeltiké |
καταπελτική katapeltikḗ |
καταπελτικόν katapeltikón |
καταπελτικώ katapeltikṓ |
καταπελτικᾱ́ katapeltikā́ |
καταπελτικώ katapeltikṓ |
καταπελτικοί katapeltikoí |
καταπελτικαί katapeltikaí |
καταπελτικᾰ́ katapeltikắ | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
καταπελτικῶς katapeltikôs |
καταπελτικότερος katapeltikóteros |
καταπελτικότᾰτος katapeltikótătos | ||||||||||||
Notes: |
|