From present active participle of Ancient Greek κατεπείγω (katepeígō).[1]
κατεπείγων • (katepeígon) m (feminine κατεπείγουσα, neuter κατεπείγον)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | κατεπείγων (katepeígon) | κατεπείγουσα (katepeígousa) | κατεπείγον (katepeígon) | κατεπείγοντες (katepeígontes) | κατεπείγουσες (katepeígouses) | κατεπείγοντα (katepeígonta) | |
| genitive | κατεπείγοντος (katepeígontos) | κατεπείγουσας (katepeígousas) κατεπειγούσης (katepeigoúsis) |
κατεπείγοντος (katepeígontos) | κατεπειγόντων (katepeigónton) | κατεπειγουσών (katepeigousón) | κατεπειγόντων (katepeigónton) | |
| accusative | κατεπείγοντα (katepeígonta) | κατεπείγουσα (katepeígousa) | κατεπείγον (katepeígon) | κατεπείγοντες (katepeígontes) | κατεπείγουσες (katepeígouses) | κατεπείγοντα (katepeígonta) | |
| vocative | κατεπείγων (katepeígon) | κατεπείγουσα (katepeígousa) | κατεπείγον (katepeígon) | κατεπείγοντες (katepeígontes) | κατεπείγουσες (katepeígouses) | κατεπείγοντα (katepeígonta) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο κατεπείγων, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο κατεπείγων, etc.)