κᾰτοικεσίᾱ • (katoikesíā) f (genitive κᾰτοικεσίᾱς); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ κᾰτοικεσῐ́ᾱ hē katoikesíā |
τὼ κᾰτοικεσῐ́ᾱ tṑ katoikesíā |
αἱ κᾰτοικεσῐ́αι hai katoikesíai | ||||||||||
Genitive | τῆς κᾰτοικεσῐ́ᾱς tês katoikesíās |
τοῖν κᾰτοικεσῐ́αιν toîn katoikesíain |
τῶν κᾰτοικεσῐῶν tôn katoikesiôn | ||||||||||
Dative | τῇ κᾰτοικεσῐ́ᾳ têi katoikesíāi |
τοῖν κᾰτοικεσῐ́αιν toîn katoikesíain |
ταῖς κᾰτοικεσῐ́αις taîs katoikesíais | ||||||||||
Accusative | τὴν κᾰτοικεσῐ́ᾱν tḕn katoikesíān |
τὼ κᾰτοικεσῐ́ᾱ tṑ katoikesíā |
τᾱ̀ς κᾰτοικεσῐ́ᾱς tā̀s katoikesíās | ||||||||||
Vocative | κᾰτοικεσῐ́ᾱ katoikesíā |
κᾰτοικεσῐ́ᾱ katoikesíā |
κᾰτοικεσῐ́αι katoikesíai | ||||||||||
Notes: |
|