κηδόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /kɛː.dó.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ke̝ˈdo.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ciˈðo.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ciˈðo.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ciˈðo.me.nos/

Participle

κηδόμενος • (kēdómenos) m (feminine κηδομένη, neuter κηδόμενον); first/second declension

present mediopassive participle of κήδω (kḗdō)

Declension

First and second declension of κηδόμενος; κηδομένη; κηδόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	κηδόμενος kēdómenos	κηδομένη kēdoménē	κηδόμενον kēdómenon	κηδομένω kēdoménō	κηδομένᾱ kēdoménā	κηδομένω kēdoménō	κηδόμενοι kēdómenoi	κηδόμεναι kēdómenai	κηδόμενᾰ kēdómena
Genitive	κηδομένου kēdoménou	κηδομένης kēdoménēs	κηδομένου kēdoménou	κηδομένοιν kēdoménoin	κηδομέναιν kēdoménain	κηδομένοιν kēdoménoin	κηδομένων kēdoménōn	κηδομένων kēdoménōn	κηδομένων kēdoménōn
Dative	κηδομένῳ kēdoménōi	κηδομένῃ kēdoménēi	κηδομένῳ kēdoménōi	κηδομένοιν kēdoménoin	κηδομέναιν kēdoménain	κηδομένοιν kēdoménoin	κηδομένοις kēdoménois	κηδομέναις kēdoménais	κηδομένοις kēdoménois
Accusative	κηδόμενον kēdómenon	κηδομένην kēdoménēn	κηδόμενον kēdómenon	κηδομένω kēdoménō	κηδομένᾱ kēdoménā	κηδομένω kēdoménō	κηδομένους kēdoménous	κηδομένᾱς kēdoménās	κηδόμενᾰ kēdómena
Vocative	κηδόμενε kēdómene	κηδομένη kēdoménē	κηδόμενον kēdómenon	κηδομένω kēdoménō	κηδομένᾱ kēdoménā	κηδομένω kēdoménō	κηδόμενοι kēdómenoi	κηδόμεναι kēdómenai	κηδόμενᾰ kēdómena
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	κηδομένως kēdoménōs			κηδομενώτερος kēdomenṓteros			κηδομενώτᾰτος kēdomenṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

κηδόμενος

Contents

Ancient Greek

Pronunciation

Participle

Declension

Wikious

Boobota

Sagapedia