From κοινός (koinós, “common, shared”) + βίος (bíos, “live”)
κοινόβῐος • (koinóbĭos) m or f (neuter κοινόβῐον); second declension
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||||
| Nominative | κοινόβῐος koinóbĭos |
κοινόβῐον koinóbĭon |
κοινοβῐ́ω koinobĭ́ō |
κοινοβῐ́ω koinobĭ́ō |
κοινόβῐοι koinóbĭoi |
κοινόβῐᾰ koinóbĭă | ||||||||
| Genitive | κοινοβῐ́ου koinobĭ́ou |
κοινοβῐ́ου koinobĭ́ou |
κοινοβῐ́οιν koinobĭ́oin |
κοινοβῐ́οιν koinobĭ́oin |
κοινοβῐ́ων koinobĭ́ōn |
κοινοβῐ́ων koinobĭ́ōn | ||||||||
| Dative | κοινοβῐ́ῳ koinobĭ́ōi |
κοινοβῐ́ῳ koinobĭ́ōi |
κοινοβῐ́οιν koinobĭ́oin |
κοινοβῐ́οιν koinobĭ́oin |
κοινοβῐ́οις koinobĭ́ois |
κοινοβῐ́οις koinobĭ́ois | ||||||||
| Accusative | κοινόβῐον koinóbĭon |
κοινόβῐον koinóbĭon |
κοινοβῐ́ω koinobĭ́ō |
κοινοβῐ́ω koinobĭ́ō |
κοινοβῐ́ους koinobĭ́ous |
κοινόβῐᾰ koinóbĭă | ||||||||
| Vocative | κοινόβῐε koinóbĭe |
κοινόβῐον koinóbĭon |
κοινοβῐ́ω koinobĭ́ō |
κοινοβῐ́ω koinobĭ́ō |
κοινόβῐοι koinóbĭoi |
κοινόβῐᾰ koinóbĭă | ||||||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
| κοινοβῐ́ως koinobĭ́ōs |
κοινοβῐώτερος koinobĭṓteros |
κοινοβῐώτᾰτος koinobĭṓtătos | ||||||||||||
| Notes: |
| |||||||||||||
From the neuter: