κοινός

Hello, you have come here looking for the meaning of the word κοινός. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word κοινός, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say κοινός in singular and plural. Everything you need to know about the word κοινός you have here. The definition of the word κοινός will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofκοινός, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

From Proto-Hellenic *koňňós, from Proto-Indo-European *ḱomyós, from *ḱóm (with) +‎ *-yós (adjectival suffix), the ancestor of the suffix -ιος (-ios). Cognates include Latin cum, Gaulish com-, and Old English ge-.[1]

Pronunciation

 

Adjective

κοινός (koinósm (feminine κοινή, neuter κοινόν); first/second declension

  1. common
  2. public, general
  3. neutral
  4. shared

Inflection

Derived terms

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “κοινός”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 731

Further reading

Greek

Etymology

From Ancient Greek κοινός (koinós), from Proto-Indo-European *ḱóm (with).

Pronunciation

  • IPA(key): /ciˈnos/
  • Hyphenation: κοι‧νός

Adjective

κοινός (koinósm (feminine κοινή, neuter κοινό)

  1. common, mutual, shared, joint
    κοινή πεποίθησηkoiní pepoíthisicommon belief
    κοινό συμφέρονkoinó symféronmutual interest
  2. common, commonplace, ordinary
    ο κοινός άνθρωποςo koinós ánthroposthe common man
  3. public
    κοινή γνώμηkoiní gnómipublic opinion
    κοινή ωφέλειαkoiní oféleiapublic utility

Declension

Declension of κοινός
singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative κοινός (koinós) κοινή (koiní) κοινό (koinó) κοινοί (koinoí) κοινές (koinés) κοινά (koiná)
genitive κοινού (koinoú) κοινής (koinís) κοινού (koinoú) κοινών (koinón) κοινών (koinón) κοινών (koinón)
accusative κοινό (koinó) κοινή (koiní) κοινό (koinó) κοινούς (koinoús) κοινές (koinés) κοινά (koiná)
vocative κοινέ (koiné) κοινή (koiní) κοινό (koinó) κοινοί (koinoí) κοινές (koinés) κοινά (koiná)

Notes: The adjectival noun κοινόν may be found.
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο κοινός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο κοινός, etc.)

Degrees of comparison by suffixation
comparative (?) singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative κοινότατος (koinótatos) κοινότατη (koinótati) κοινότατο (koinótato) κοινότατοι (koinótatoi) κοινότατες (koinótates) κοινότατα (koinótata)
genitive κοινότατου (koinótatou) κοινότατης (koinótatis) κοινότατου (koinótatou) κοινότατων (koinótaton) κοινότατων (koinótaton) κοινότατων (koinótaton)
accusative κοινότατο (koinótato) κοινότατη (koinótati) κοινότατο (koinótato) κοινότατους (koinótatous) κοινότατες (koinótates) κοινότατα (koinótata)
vocative κοινότατε (koinótate) κοινότατη (koinótati) κοινότατο (koinótato) κοινότατοι (koinótatoi) κοινότατες (koinótates) κοινότατα (koinótata)

Derivations: relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο κοινότατος", etc)

absolute
superlative (?)
singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative κοινότατος (koinótatos) κοινότατη (koinótati) κοινότατο (koinótato) κοινότατοι (koinótatoi) κοινότατες (koinótates) κοινότατα (koinótata)
genitive κοινότατου (koinótatou) κοινότατης (koinótatis) κοινότατου (koinótatou) κοινότατων (koinótaton) κοινότατων (koinótaton) κοινότατων (koinótaton)
accusative κοινότατο (koinótato) κοινότατη (koinótati) κοινότατο (koinótato) κοινότατους (koinótatous) κοινότατες (koinótates) κοινότατα (koinótata)
vocative κοινότατε (koinótate) κοινότατη (koinótati) κοινότατο (koinótato) κοινότατοι (koinótatoi) κοινότατες (koinótates) κοινότατα (koinótata)

Derived terms