From the κολλη- stem of κολλώ (kolló) + -τικός (-tikós). Compare Ancient Greek κολλητικός (kollētikós, “glutinous, gluey”).[1]
κολλητικός • (kollitikós) m (feminine κολλητική, neuter κολλητικό)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | κολλητικός (kollitikós) | κολλητική (kollitikí) | κολλητικό (kollitikó) | κολλητικοί (kollitikoí) | κολλητικές (kollitikés) | κολλητικά (kollitiká) | |
| genitive | κολλητικού (kollitikoú) | κολλητικής (kollitikís) | κολλητικού (kollitikoú) | κολλητικών (kollitikón) | κολλητικών (kollitikón) | κολλητικών (kollitikón) | |
| accusative | κολλητικό (kollitikó) | κολλητική (kollitikí) | κολλητικό (kollitikó) | κολλητικούς (kollitikoús) | κολλητικές (kollitikés) | κολλητικά (kollitiká) | |
| vocative | κολλητικέ (kollitiké) | κολλητική (kollitikí) | κολλητικό (kollitikó) | κολλητικοί (kollitikoí) | κολλητικές (kollitikés) | κολλητικά (kollitiká) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο κολλητικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο κολλητικός, etc.)