From κόμμα (kómma, “stamp, coinage; piece”) + -ιον (-ion, diminutive suffix).[1]
κομμάτῐον • (kommátion) n (genitive κομμᾰτίου); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ κομμᾰ́τῐον tò kommátion |
τὼ κομμᾰτῐ́ω tṑ kommatíō |
τᾰ̀ κομμᾰ́τῐᾰ tà kommátia | ||||||||||
Genitive | τοῦ κομμᾰτῐ́ου toû kommatíou |
τοῖν κομμᾰτῐ́οιν toîn kommatíoin |
τῶν κομμᾰτῐ́ων tôn kommatíōn | ||||||||||
Dative | τῷ κομμᾰτῐ́ῳ tôi kommatíōi |
τοῖν κομμᾰτῐ́οιν toîn kommatíoin |
τοῖς κομμᾰτῐ́οις toîs kommatíois | ||||||||||
Accusative | τὸ κομμᾰ́τῐον tò kommátion |
τὼ κομμᾰτῐ́ω tṑ kommatíō |
τᾰ̀ κομμᾰ́τῐᾰ tà kommátia | ||||||||||
Vocative | κομμᾰ́τῐον kommátion |
κομμᾰτῐ́ω kommatíō |
κομμᾰ́τῐᾰ kommátia | ||||||||||
Notes: |
|