Learned borrowing from Byzantine Greek κοπιαστικός (kopiastikós). By surface analysis, κοπιασ- (stem of κοπιάζω (kopiázo)) + -τικός (-tikós).[1]
κοπιαστικός • (kopiastikós) m (feminine κοπιαστική, neuter κοπιαστικό)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | κοπιαστικός (kopiastikós) | κοπιαστική (kopiastikí) | κοπιαστικό (kopiastikó) | κοπιαστικοί (kopiastikoí) | κοπιαστικές (kopiastikés) | κοπιαστικά (kopiastiká) | |
| genitive | κοπιαστικού (kopiastikoú) | κοπιαστικής (kopiastikís) | κοπιαστικού (kopiastikoú) | κοπιαστικών (kopiastikón) | κοπιαστικών (kopiastikón) | κοπιαστικών (kopiastikón) | |
| accusative | κοπιαστικό (kopiastikó) | κοπιαστική (kopiastikí) | κοπιαστικό (kopiastikó) | κοπιαστικούς (kopiastikoús) | κοπιαστικές (kopiastikés) | κοπιαστικά (kopiastiká) | |
| vocative | κοπιαστικέ (kopiastiké) | κοπιαστική (kopiastikí) | κοπιαστικό (kopiastikó) | κοπιαστικοί (kopiastikoí) | κοπιαστικές (kopiastikés) | κοπιαστικά (kopiastiká) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο κοπιαστικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο κοπιαστικός, etc.)