Stem κουράσ- (kourás-, “from verb κουράζω (kourázo)”) + -τικός (-tikós)
κουραστικός • (kourastikós) m (feminine κουραστική, neuter κουραστικό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | κουραστικός (kourastikós) | κουραστική (kourastikí) | κουραστικό (kourastikó) | κουραστικοί (kourastikoí) | κουραστικές (kourastikés) | κουραστικά (kourastiká) | |
genitive | κουραστικού (kourastikoú) | κουραστικής (kourastikís) | κουραστικού (kourastikoú) | κουραστικών (kourastikón) | κουραστικών (kourastikón) | κουραστικών (kourastikón) | |
accusative | κουραστικό (kourastikó) | κουραστική (kourastikí) | κουραστικό (kourastikó) | κουραστικούς (kourastikoús) | κουραστικές (kourastikés) | κουραστικά (kourastiká) | |
vocative | κουραστικέ (kourastiké) | κουραστική (kourastikí) | κουραστικό (kourastikó) | κουραστικοί (kourastikoí) | κουραστικές (kourastikés) | κουραστικά (kourastiká) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο κουραστικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο κουραστικός, etc.)