κρουόμενος • (krouómenos) m (feminine κρουομένη, neuter κρουόμενον); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | κρουόμενος krouómenos |
κρουομένη krouoménē |
κρουόμενον krouómenon |
κρουομένω krouoménō |
κρουομένᾱ krouoménā |
κρουομένω krouoménō |
κρουόμενοι krouómenoi |
κρουόμεναι krouómenai |
κρουόμενᾰ krouómena | |||||
Genitive | κρουομένου krouoménou |
κρουομένης krouoménēs |
κρουομένου krouoménou |
κρουομένοιν krouoménoin |
κρουομέναιν krouoménain |
κρουομένοιν krouoménoin |
κρουομένων krouoménōn |
κρουομένων krouoménōn |
κρουομένων krouoménōn | |||||
Dative | κρουομένῳ krouoménōi |
κρουομένῃ krouoménēi |
κρουομένῳ krouoménōi |
κρουομένοιν krouoménoin |
κρουομέναιν krouoménain |
κρουομένοιν krouoménoin |
κρουομένοις krouoménois |
κρουομέναις krouoménais |
κρουομένοις krouoménois | |||||
Accusative | κρουόμενον krouómenon |
κρουομένην krouoménēn |
κρουόμενον krouómenon |
κρουομένω krouoménō |
κρουομένᾱ krouoménā |
κρουομένω krouoménō |
κρουομένους krouoménous |
κρουομένᾱς krouoménās |
κρουόμενᾰ krouómena | |||||
Vocative | κρουόμενε krouómene |
κρουομένη krouoménē |
κρουόμενον krouómenon |
κρουομένω krouoménō |
κρουομένᾱ krouoménā |
κρουομένω krouoménō |
κρουόμενοι krouómenoi |
κρουόμεναι krouómenai |
κρουόμενᾰ krouómena | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
κρουομένως krouoménōs |
κρουομενώτερος krouomenṓteros |
κρουομενώτᾰτος krouomenṓtatos | ||||||||||||
Notes: |
|