From κροτέω (krotéō, “to rattle”), with a suffix -αλον found also in κύμβαλον (kúmbalon, “cymbal”) and ῥόπαλον (rhópalon, “club, mace”).
κρότᾰλον • (krótalon) n (genitive κροτᾰ́λου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ κρότᾰλον tò krótalon |
τὼ κροτᾰ́λω tṑ krotálō |
τᾰ̀ κρότᾰλᾰ tà krótala | ||||||||||
| Genitive | τοῦ κροτᾰ́λου toû krotálou |
τοῖν κροτᾰ́λοιν toîn krotáloin |
τῶν κροτᾰ́λων tôn krotálōn | ||||||||||
| Dative | τῷ κροτᾰ́λῳ tôi krotálōi |
τοῖν κροτᾰ́λοιν toîn krotáloin |
τοῖς κροτᾰ́λοις toîs krotálois | ||||||||||
| Accusative | τὸ κρότᾰλον tò krótalon |
τὼ κροτᾰ́λω tṑ krotálō |
τᾰ̀ κρότᾰλᾰ tà krótala | ||||||||||
| Vocative | κρότᾰλον krótalon |
κροτᾰ́λω krotálō |
κρότᾰλᾰ krótala | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||