κυμαίνων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /kyː.mǎi̯.nɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kyˈmɛ.non/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /cyˈmɛ.non/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /cyˈme.non/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ciˈme.non/

Participle

κῡμαίνων • (kūmaínōn) m (feminine κῡμαίνουσᾰ, neuter κῡμαῖνον); first/second declension

present participle of κῡμαίνω (kūmaínō)

Declension

First and third declension of κῡμαίνων; κῡμαίνουσᾰ; κῡμαῖνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	κῡμαίνων kūmaínōn	κῡμαίνουσᾰ kūmaínousă	κῡμαῖνον kūmaînon	κῡμαίνοντε kūmaínonte	κῡμαινούσᾱ kūmainoúsā	κῡμαίνοντε kūmaínonte	κῡμαίνοντες kūmaínontes	κῡμαίνουσαι kūmaínousai	κῡμαίνοντᾰ kūmaínontă
Genitive	κῡμαίνοντος kūmaínontos	κῡμαινούσης kūmainoúsēs	κῡμαίνοντος kūmaínontos	κῡμαινόντοιν kūmainóntoin	κῡμαινούσαιν kūmainoúsain	κῡμαινόντοιν kūmainóntoin	κῡμαινόντων kūmainóntōn	κῡμαινουσῶν kūmainousôn	κῡμαινόντων kūmainóntōn
Dative	κῡμαίνοντῐ kūmaínontĭ	κῡμαινούσῃ kūmainoúsēi	κῡμαίνοντῐ kūmaínontĭ	κῡμαινόντοιν kūmainóntoin	κῡμαινούσαιν kūmainoúsain	κῡμαινόντοιν kūmainóntoin	κῡμαίνουσῐ / κῡμαίνουσῐν kūmaínousĭ(n)	κῡμαινούσαις kūmainoúsais	κῡμαίνουσῐ / κῡμαίνουσῐν kūmaínousĭ(n)
Accusative	κῡμαίνοντᾰ kūmaínontă	κῡμαίνουσᾰν kūmaínousăn	κῡμαῖνον kūmaînon	κῡμαίνοντε kūmaínonte	κῡμαινούσᾱ kūmainoúsā	κῡμαίνοντε kūmaínonte	κῡμαίνοντᾰς kūmaínontăs	κῡμαινούσᾱς kūmainoúsās	κῡμαίνοντᾰ kūmaínontă
Vocative	κῡμαίνων kūmaínōn	κῡμαίνουσᾰ kūmaínousă	κῡμαῖνον kūmaînon	κῡμαίνοντε kūmaínonte	κῡμαινούσᾱ kūmainoúsā	κῡμαίνοντε kūmaínonte	κῡμαίνοντες kūmaínontes	κῡμαίνουσαι kūmaínousai	κῡμαίνοντᾰ kūmaínontă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	κῡμαινόντως kūmainóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

κυμαίνων

Ancient Greek

Pronunciation

Participle

Declension

Wikious

Boobota

Sagapedia