From κῠ́ων (kŭ́ōn, “dog”, stem: κῠν-, kun-) + ὀδούς (odoús, “tooth”).
κῠνόδους • (kŭnódous) m (genitive κῠνόδοντος); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ κῠνόδους ho kŭnódous |
τὼ κῠνόδοντε tṑ kŭnódonte |
οἱ κῠνόδοντες hoi kŭnódontes | ||||||||||
Genitive | τοῦ κῠνόδοντος toû kŭnódontos |
τοῖν κῠνοδόντοιν toîn kŭnodóntoin |
τῶν κῠνοδόντων tôn kŭnodóntōn | ||||||||||
Dative | τῷ κῠνόδοντῐ tôi kŭnódontĭ |
τοῖν κῠνοδόντοιν toîn kŭnodóntoin |
τοῖς κῠνόδουσῐ / κῠνόδουσῐν toîs kŭnódousĭ(n) | ||||||||||
Accusative | τὸν κῠνόδοντᾰ tòn kŭnódontă |
τὼ κῠνόδοντε tṑ kŭnódonte |
τοὺς κῠνόδοντᾰς toùs kŭnódontăs | ||||||||||
Vocative | κῠνόδον kŭnódon |
κῠνόδοντε kŭnódonte |
κῠνόδοντες kŭnódontes | ||||||||||
Notes: |
|