From κόκκος (kókkos, “grain, seed, kernel”). Compare Ancient Greek Κώκαλος (Kṓkalos).
κόκκᾰλος • (kókkalos) m (genitive κοκκᾰ́λου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ κόκκᾰλος ho kókkalos |
τὼ κοκκᾰ́λω tṑ kokkálō |
οἱ κόκκᾰλοι hoi kókkaloi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ κοκκᾰ́λου toû kokkálou |
τοῖν κοκκᾰ́λοιν toîn kokkáloin |
τῶν κοκκᾰ́λων tôn kokkálōn | ||||||||||
| Dative | τῷ κοκκᾰ́λῳ tôi kokkálōi |
τοῖν κοκκᾰ́λοιν toîn kokkáloin |
τοῖς κοκκᾰ́λοις toîs kokkálois | ||||||||||
| Accusative | τὸν κόκκᾰλον tòn kókkalon |
τὼ κοκκᾰ́λω tṑ kokkálō |
τοὺς κοκκᾰ́λους toùs kokkálous | ||||||||||
| Vocative | κόκκᾰλε kókkale |
κοκκᾰ́λω kokkálō |
κόκκᾰλοι kókkaloi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||