λοιδορέω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word λοιδορέω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word λοιδορέω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say λοιδορέω in singular and plural. Everything you need to know about the word λοιδορέω you have here. The definition of the word λοιδορέω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofλοιδορέω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

Taken as a formation comparable to πολιορκέω (poliorkéō), δειροτομέω (deirotoméō), οἰνοχέω (oinokhéō), but further details are unknown. It is doubtful to compare the first part with Latin lūdō (“I play”), λίζει (lízei, “plays”), as is done by Perpillou, who also adduces the gloss λίνδεσθαι (líndesthai, “to contend”). According to Beekes, it could be of Pre-Greek origin, like many other terms with this meaning.

Pronunciation

 

Verb

λοιδορέω • (loidoréō)

  1. to abuse, insult, revile
  2. to rebuke, reproach, rail

Conjugation

   Present: λοιδορέω, λοιδορέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative λοιδορέω λοιδορέεις λοιδορέει λοιδορέετον λοιδορέετον λοιδορέομεν λοιδορέετε λοιδορέουσῐ(ν)
subjunctive λοιδορέω λοιδορέῃς λοιδορέῃ λοιδορέητον λοιδορέητον λοιδορέωμεν λοιδορέητε λοιδορέωσῐ(ν)
optative λοιδορέοιμῐ λοιδορέοις λοιδορέοι λοιδορέοιτον λοιδορεοίτην λοιδορέοιμεν λοιδορέοιτε λοιδορέοιεν
imperative   λοιδόρεε λοιδορεέτω λοιδορέετον λοιδορεέτων   λοιδορέετε λοιδορεόντων
middle/
passive 		indicative λοιδορέομαι λοιδορέῃ,
λοιδορέει 		λοιδορέεται λοιδορέεσθον λοιδορέεσθον λοιδορεόμεθᾰ λοιδορέεσθε λοιδορέονται
subjunctive λοιδορέωμαι λοιδορέῃ λοιδορέηται λοιδορέησθον λοιδορέησθον λοιδορεώμεθᾰ λοιδορέησθε λοιδορέωνται
optative λοιδορεοίμην λοιδορέοιο λοιδορέοιτο λοιδορέοισθον λοιδορεοίσθην λοιδορεοίμεθᾰ λοιδορέοισθε λοιδορέοιντο
imperative   λοιδορέου λοιδορεέσθω λοιδορέεσθον λοιδορεέσθων   λοιδορέεσθε λοιδορεέσθων
active middle/passive
infinitive λοιδορέειν λοιδορέεσθαι
participle m λοιδορέων λοιδορεόμενος
f λοιδορέουσᾰ λοιδορεομένη
n λοιδορέον λοιδορεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: λοιδορῶ, λοιδοροῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative λοιδορῶ λοιδορεῖς λοιδορεῖ λοιδορεῖτον λοιδορεῖτον λοιδοροῦμεν λοιδορεῖτε λοιδοροῦσῐ(ν)
subjunctive λοιδορῶ λοιδορῇς λοιδορῇ λοιδορῆτον λοιδορῆτον λοιδορῶμεν λοιδορῆτε λοιδορῶσῐ(ν)
optative λοιδοροίην,
λοιδοροῖμῐ 		λοιδοροίης,
λοιδοροῖς 		λοιδοροίη,
λοιδοροῖ 		λοιδοροῖτον,
λοιδοροίητον 		λοιδοροίτην,
λοιδοροιήτην 		λοιδοροῖμεν,
λοιδοροίημεν 		λοιδοροῖτε,
λοιδοροίητε 		λοιδοροῖεν,
λοιδοροίησᾰν
imperative   λοιδόρει λοιδορείτω λοιδορεῖτον λοιδορείτων   λοιδορεῖτε λοιδορούντων
middle/
passive 		indicative λοιδοροῦμαι λοιδορεῖ,
λοιδορῇ 		λοιδορεῖται λοιδορεῖσθον λοιδορεῖσθον λοιδορούμεθᾰ λοιδορεῖσθε λοιδοροῦνται
subjunctive λοιδορῶμαι λοιδορῇ λοιδορῆται λοιδορῆσθον λοιδορῆσθον λοιδορώμεθᾰ λοιδορῆσθε λοιδορῶνται
optative λοιδοροίμην λοιδοροῖο λοιδοροῖτο λοιδοροῖσθον λοιδοροίσθην λοιδοροίμεθᾰ λοιδοροῖσθε λοιδοροῖντο
imperative   λοιδοροῦ λοιδορείσθω λοιδορεῖσθον λοιδορείσθων   λοιδορεῖσθε λοιδορείσθων
active middle/passive
infinitive λοιδορεῖν λοιδορεῖσθαι
participle m λοιδορῶν λοιδορούμενος
f λοιδοροῦσᾰ λοιδορουμένη
n λοιδοροῦν λοιδορούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐλοιδόρεον, ἐλοιδορεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐλοιδόρεον ἐλοιδόρεες ἐλοιδόρεε(ν) ἐλοιδορέετον ἐλοιδορεέτην ἐλοιδορέομεν ἐλοιδορέετε ἐλοιδόρεον
middle/
passive 		indicative ἐλοιδορεόμην ἐλοιδορέου ἐλοιδορέετο ἐλοιδορέεσθον ἐλοιδορεέσθην ἐλοιδορεόμεθᾰ ἐλοιδορέεσθε ἐλοιδορέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐλοιδόρουν, ἐλοιδορούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐλοιδόρουν ἐλοιδόρεις ἐλοιδόρει ἐλοιδορεῖτον ἐλοιδορείτην ἐλοιδοροῦμεν ἐλοιδορεῖτε ἐλοιδόρουν
middle/
passive 		indicative ἐλοιδορούμην ἐλοιδοροῦ ἐλοιδορεῖτο ἐλοιδορεῖσθον ἐλοιδορείσθην ἐλοιδορούμεθᾰ ἐλοιδορεῖσθε ἐλοιδοροῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: λοιδορήσω, λοιδορήσομαι, λοιδορηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative λοιδορήσω λοιδορήσεις λοιδορήσει λοιδορήσετον λοιδορήσετον λοιδορήσομεν λοιδορήσετε λοιδορήσουσῐ(ν)
optative λοιδορήσοιμῐ λοιδορήσοις λοιδορήσοι λοιδορήσοιτον λοιδορησοίτην λοιδορήσοιμεν λοιδορήσοιτε λοιδορήσοιεν
middle indicative λοιδορήσομαι λοιδορήσῃ,
λοιδορήσει 		λοιδορήσεται λοιδορήσεσθον λοιδορήσεσθον λοιδορησόμεθᾰ λοιδορήσεσθε λοιδορήσονται
optative λοιδορησοίμην λοιδορήσοιο λοιδορήσοιτο λοιδορήσοισθον λοιδορησοίσθην λοιδορησοίμεθᾰ λοιδορήσοισθε λοιδορήσοιντο
passive indicative λοιδορηθήσομαι λοιδορηθήσῃ λοιδορηθήσεται λοιδορηθήσεσθον λοιδορηθήσεσθον λοιδορηθησόμεθᾰ λοιδορηθήσεσθε λοιδορηθήσονται
optative λοιδορηθησοίμην λοιδορηθήσοιο λοιδορηθήσοιτο λοιδορηθήσοισθον λοιδορηθησοίσθην λοιδορηθησοίμεθᾰ λοιδορηθήσοισθε λοιδορηθήσοιντο
active middle passive
infinitive λοιδορήσειν λοιδορήσεσθαι λοιδορηθήσεσθαι
participle m λοιδορήσων λοιδορησόμενος λοιδορηθησόμενος
f λοιδορήσουσᾰ λοιδορησομένη λοιδορηθησομένη
n λοιδορῆσον λοιδορησόμενον λοιδορηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐλοιδόρησᾰ, ἐλοιδορησᾰ́μην, λοιδορήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐλοιδόρησᾰ ἐλοιδόρησᾰς ἐλοιδόρησε(ν) ἐλοιδορήσᾰτον ἐλοιδορησᾰ́την ἐλοιδορήσᾰμεν ἐλοιδορήσᾰτε ἐλοιδόρησᾰν
subjunctive λοιδορήσω λοιδορήσῃς λοιδορήσῃ λοιδορήσητον λοιδορήσητον λοιδορήσωμεν λοιδορήσητε λοιδορήσωσῐ(ν)
optative λοιδορήσαιμῐ λοιδορήσειᾰς,
λοιδορήσαις 		λοιδορήσειε(ν),
λοιδορήσαι 		λοιδορήσαιτον λοιδορησαίτην λοιδορήσαιμεν λοιδορήσαιτε λοιδορήσειᾰν,
λοιδορήσαιεν
imperative   λοιδόρησον λοιδορησᾰ́τω λοιδορήσᾰτον λοιδορησᾰ́των   λοιδορήσᾰτε λοιδορησᾰ́ντων
middle indicative ἐλοιδορησᾰ́μην ἐλοιδορήσω ἐλοιδορήσᾰτο ἐλοιδορήσᾰσθον ἐλοιδορησᾰ́σθην ἐλοιδορησᾰ́μεθᾰ ἐλοιδορήσᾰσθε ἐλοιδορήσᾰντο
subjunctive λοιδορήσωμαι λοιδορήσῃ λοιδορήσηται λοιδορήσησθον λοιδορήσησθον λοιδορησώμεθᾰ λοιδορήσησθε λοιδορήσωνται
optative λοιδορησαίμην λοιδορήσαιο λοιδορήσαιτο λοιδορήσαισθον λοιδορησαίσθην λοιδορησαίμεθᾰ λοιδορήσαισθε λοιδορήσαιντο
imperative   λοιδόρησαι λοιδορησᾰ́σθω λοιδορήσᾰσθον λοιδορησᾰ́σθων   λοιδορήσᾰσθε λοιδορησᾰ́σθων
passive indicative λοιδορήθην λοιδορήθης λοιδορήθη λοιδορήθητον λοιδορηθήτην λοιδορήθημεν λοιδορήθητε λοιδορήθησᾰν
subjunctive ἐλοιδορηθῶ ἐλοιδορηθῇς ἐλοιδορηθῇ ἐλοιδορηθῆτον ἐλοιδορηθῆτον ἐλοιδορηθῶμεν ἐλοιδορηθῆτε ἐλοιδορηθῶσῐ(ν)
optative ἐλοιδορηθείην ἐλοιδορηθείης ἐλοιδορηθείη ἐλοιδορηθεῖτον,
ἐλοιδορηθείητον 		ἐλοιδορηθείτην,
ἐλοιδορηθειήτην 		ἐλοιδορηθεῖμεν,
ἐλοιδορηθείημεν 		ἐλοιδορηθεῖτε,
ἐλοιδορηθείητε 		ἐλοιδορηθεῖεν,
ἐλοιδορηθείησᾰν
imperative   ἐλοιδορήθητῐ ἐλοιδορηθήτω ἐλοιδορήθητον ἐλοιδορηθήτων   ἐλοιδορήθητε ἐλοιδορηθέντων
active middle passive
infinitive λοιδορῆσαι λοιδορήσᾰσθαι ἐλοιδορηθῆναι
participle m λοιδορήσᾱς λοιδορησᾰ́μενος ἐλοιδορηθείς
f λοιδορήσᾱσᾰ λοιδορησᾰμένη ἐλοιδορηθεῖσᾰ
n λοιδορῆσᾰν λοιδορησᾰ́μενον ἐλοιδορηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: λελοιδόρηκᾰ, λελοιδόρημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative λελοιδόρηκᾰ λελοιδόρηκᾰς λελοιδόρηκε(ν) λελοιδορήκᾰτον λελοιδορήκᾰτον λελοιδορήκᾰμεν λελοιδορήκᾰτε λελοιδορήκᾱσῐ(ν)
subjunctive λελοιδορήκω λελοιδορήκῃς λελοιδορήκῃ λελοιδορήκητον λελοιδορήκητον λελοιδορήκωμεν λελοιδορήκητε λελοιδορήκωσῐ(ν)
optative λελοιδορήκοιμῐ,
λελοιδορηκοίην 		λελοιδορήκοις,
λελοιδορηκοίης 		λελοιδορήκοι,
λελοιδορηκοίη 		λελοιδορήκοιτον λελοιδορηκοίτην λελοιδορήκοιμεν λελοιδορήκοιτε λελοιδορήκοιεν
imperative   λελοιδόρηκε λελοιδορηκέτω λελοιδορήκετον λελοιδορηκέτων   λελοιδορήκετε λελοιδορηκόντων
middle/
passive 		indicative λελοιδόρημαι λελοιδόρησαι λελοιδόρηται λελοιδόρησθον λελοιδόρησθον λελοιδορήμεθᾰ λελοιδόρησθε λελοιδόρηνται
subjunctive λελοιδορημένος ὦ λελοιδορημένος ᾖς λελοιδορημένος ᾖ λελοιδορημένω ἦτον λελοιδορημένω ἦτον λελοιδορημένοι ὦμεν λελοιδορημένοι ἦτε λελοιδορημένοι ὦσῐ(ν)
optative λελοιδορημένος εἴην λελοιδορημένος εἴης λελοιδορημένος εἴη λελοιδορημένω εἴητον/εἶτον λελοιδορημένω εἰήτην/εἴτην λελοιδορημένοι εἴημεν/εἶμεν λελοιδορημένοι εἴητε/εἶτε λελοιδορημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   λελοιδόρησο λελοιδορήσθω λελοιδόρησθον λελοιδορήσθων   λελοιδόρησθε λελοιδορήσθων
active middle/passive
infinitive λελοιδορηκέναι λελοιδορῆσθαι
participle m λελοιδορηκώς λελοιδορημένος
f λελοιδορηκυῖᾰ λελοιδορημένη
n λελοιδορηκός λελοιδορημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia