From μέδομαι (médomai, “I provide for; I contrive”) + -ων (-ōn).
μέδων • (médōn) m (genitive μέδοντος); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ μέδων ho médōn |
τὼ μέδοντε tṑ médonte |
οἱ μέδοντες hoi médontes | ||||||||||
| Genitive | τοῦ μέδοντος toû médontos |
τοῖν μεδόντοιν toîn medóntoin |
τῶν μεδόντων tôn medóntōn | ||||||||||
| Dative | τῷ μέδοντῐ tôi médontĭ |
τοῖν μεδόντοιν toîn medóntoin |
τοῖς μέδουσῐ / μέδουσῐν toîs médousĭ(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸν μέδοντᾰ tòn médontă |
τὼ μέδοντε tṑ médonte |
τοὺς μέδοντᾰς toùs médontăs | ||||||||||
| Vocative | μέδον médon |
μέδοντε médonte |
μέδοντες médontes | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||