From μαστιχάω (mastikháō, “I chew”).
μαστίχη • (mastíkhē) f (genitive μαστίχης); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ μαστίχη hē mastíkhē |
τὼ μαστίχᾱ tṑ mastíkhā |
αἱ μαστίχαι hai mastíkhai | ||||||||||
Genitive | τῆς μαστίχης tês mastíkhēs |
τοῖν μαστίχαιν toîn mastíkhain |
τῶν μαστιχῶν tôn mastikhôn | ||||||||||
Dative | τῇ μαστίχῃ têi mastíkhēi |
τοῖν μαστίχαιν toîn mastíkhain |
ταῖς μαστίχαις taîs mastíkhais | ||||||||||
Accusative | τὴν μαστίχην tḕn mastíkhēn |
τὼ μαστίχᾱ tṑ mastíkhā |
τᾱ̀ς μαστίχᾱς tā̀s mastíkhās | ||||||||||
Vocative | μαστίχη mastíkhē |
μαστίχᾱ mastíkhā |
μαστίχαι mastíkhai | ||||||||||
Notes: |
|