Participle of ματώνω (matóno, “to bleed”)
ματωμένος • (matoménos) m (feminine ματωμένη, neuter ματωμένο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | ματωμένος (matoménos) | ματωμένη (matoméni) | ματωμένο (matoméno) | ματωμένοι (matoménoi) | ματωμένες (matoménes) | ματωμένα (matoména) | |
genitive | ματωμένου (matoménou) | ματωμένης (matoménis) | ματωμένου (matoménou) | ματωμένων (matoménon) | ματωμένων (matoménon) | ματωμένων (matoménon) | |
accusative | ματωμένο (matoméno) | ματωμένη (matoméni) | ματωμένο (matoméno) | ματωμένους (matoménous) | ματωμένες (matoménes) | ματωμένα (matoména) | |
vocative | ματωμένε (matoméne) | ματωμένη (matoméni) | ματωμένο (matoméno) | ματωμένοι (matoménoi) | ματωμένες (matoménes) | ματωμένα (matoména) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ματωμένος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ματωμένος, etc.)