From μένω (ménō, “to remain”) + πτόλεμος (ptólemos, “battle, war”).
μενεπτόλεμος • (meneptólemos) m or f (neuter μενεπτόλεμον); second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||||
Nominative | μενεπτόλεμος meneptólemos |
μενεπτόλεμον meneptólemon |
μενεπτολέμω meneptolémō |
μενεπτολέμω meneptolémō |
μενεπτόλεμοι meneptólemoi |
μενεπτόλεμᾰ meneptólema | ||||||||
Genitive | μενεπτολέμου / μενεπτολεμοῖο / μενεπτολέμοιο / μενεπτολεμόο / μενεπτολέμοο meneptolémou / meneptolemoîo / meneptolémoio / meneptolemóo / meneptolémoo |
μενεπτολέμου / μενεπτολεμοῖο / μενεπτολέμοιο / μενεπτολεμόο / μενεπτολέμοο meneptolémou / meneptolemoîo / meneptolémoio / meneptolemóo / meneptolémoo |
μενεπτολέμοιῐν meneptolémoiin |
μενεπτολέμοιῐν meneptolémoiin |
μενεπτολέμων meneptolémōn |
μενεπτολέμων meneptolémōn | ||||||||
Dative | μενεπτολέμῳ meneptolémōi |
μενεπτολέμῳ meneptolémōi |
μενεπτολέμοιῐν meneptolémoiin |
μενεπτολέμοιῐν meneptolémoiin |
μενεπτολέμοισῐ / μενεπτολέμοισῐν / μενεπτολέμοις meneptolémoisi(n) / meneptolémois |
μενεπτολέμοισῐ / μενεπτολέμοισῐν / μενεπτολέμοις meneptolémoisi(n) / meneptolémois | ||||||||
Accusative | μενεπτόλεμον meneptólemon |
μενεπτόλεμον meneptólemon |
μενεπτολέμω meneptolémō |
μενεπτολέμω meneptolémō |
μενεπτολέμους meneptolémous |
μενεπτόλεμᾰ meneptólema | ||||||||
Vocative | μενεπτόλεμε meneptóleme |
μενεπτόλεμον meneptólemon |
μενεπτολέμω meneptolémō |
μενεπτολέμω meneptolémō |
μενεπτόλεμοι meneptólemoi |
μενεπτόλεμᾰ meneptólema | ||||||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
μενεπτολέμως meneptolémōs |
μενεπτολεμώτερος meneptolemṓteros |
μενεπτολεμώτᾰτος meneptolemṓtatos | ||||||||||||
Notes: |
|