μενοεικής

Ancient Greek

Etymology

From μένος (ménos) +‎ εἰκώς (eikṓs) +‎ -ής (-ḗs).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /me.no.eː.kɛ̌ːs/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /me.no.iˈke̝s/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /me.no.iˈcis/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /me.no.iˈcis/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /me.no.iˈcis/

Adjective

μενοεικής • (menoeikḗs) m or f (neuter μενοεικές); third declension

(Epic) agreeable, satisfying

Declension

Third declension of μενοεικής; μενοεικές (uncontracted, Epic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	μενοεικής menoeikḗs	μενοεικές menoeikés	μενοεικεῖ / μενοεικέε menoeikeî / menoeikée	μενοεικεῖ / μενοεικέε menoeikeî / menoeikée	μενοεικεῖς / μενοεικέες menoeikeîs / menoeikées	μενοεικέᾰ menoeikéa
Genitive	μενοεικέος / μενοεικεῦς menoeikéos / menoeikeûs	μενοεικέος / μενοεικεῦς menoeikéos / menoeikeûs	μενοεικοῖν menoeikoîn	μενοεικοῖν menoeikoîn	μενοεικέων menoeikéōn	μενοεικέων menoeikéōn
Dative	μενοεικεῖ / μενοεικέῐ̈ menoeikeî / menoeikéï	μενοεικεῖ / μενοεικέῐ̈ menoeikeî / menoeikéï	μενοεικοῖν menoeikoîn	μενοεικοῖν menoeikoîn	μενοεικέσῐ / μενοεικέσῐν menoeikési(n)	μενοεικέσῐ / μενοεικέσῐν menoeikési(n)
Accusative	μενοεικέᾰ menoeikéa	μενοεικές menoeikés	μενοεικεῖ / μενοεικέε menoeikeî / menoeikée	μενοεικεῖ / μενοεικέε menoeikeî / menoeikée	μενοεικέᾰς menoeikéas	μενοεικέᾰ menoeikéa
Vocative	μενοεικές menoeikés	μενοεικές menoeikés	μενοεικεῖ / μενοεικέε menoeikeî / menoeikée	μενοεικεῖ / μενοεικέε menoeikeî / menoeikée	μενοεικεῖς / μενοεικέες menoeikeîs / menoeikées	μενοεικέᾰ menoeikéa
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	μενοεικέως menoeikéōs		μενοεικέστερος menoeikésteros		μενοεικέστᾰτος menoeikéstatos
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

μενοεικής

Contents

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Declension

Further reading

Wikious

Boobota

Sagapedia