From Proto-Hellenic *ménos, from Proto-Indo-European *ménos (“mind”), from *men- (“to think”). Cognates include Avestan 𐬨𐬀𐬥𐬋 (manō) and Sanskrit मनस् (mánas).[1]
μένος • (ménos) n (genitive μένεος or μένους); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ μένος tò ménos |
τὼ μένει tṑ ménei |
τᾰ̀ μένη tà ménē | ||||||||||
Genitive | τοῦ μένους toû ménous |
τοῖν μενοῖν toîn menoîn |
τῶν μενῶν tôn menôn | ||||||||||
Dative | τῷ μένει tôi ménei |
τοῖν μενοῖν toîn menoîn |
τοῖς μένεσῐ / μένεσῐν toîs ménesi(n) | ||||||||||
Accusative | τὸ μένος tò ménos |
τὼ μένει tṑ ménei |
τᾰ̀ μένη tà ménē | ||||||||||
Vocative | μένος ménos |
μένει ménei |
μένη ménē | ||||||||||
Notes: |
|
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | μένος ménos |
μένει / μένεε ménei / ménee |
μένεᾰ ménea | ||||||||||
Genitive | μένεος / μένευς méneos / méneus |
μενέοιν menéoin |
μενέων menéōn | ||||||||||
Dative | μένει / μένεῐ̈ ménei / méneï |
μενέοιν menéoin |
μένεσῐ / μένεσῐν ménesi(n) | ||||||||||
Accusative | μένος ménos |
μένει / μένεε ménei / ménee |
μένεᾰ ménea | ||||||||||
Vocative | μένος ménos |
μένει / μένεε ménei / ménee |
μένεᾰ ménea | ||||||||||
Notes: |
|