μέσος (mésos) + -ῑ́της (-ī́tēs).
μεσῑ́της • (mesī́tēs) m (genitive μεσῑ́του); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ μεσῑ́της ho mesī́tēs |
τὼ μεσῑ́τᾱ tṑ mesī́tā |
οἱ μεσῖται hoi mesîtai | ||||||||||
Genitive | τοῦ μεσῑ́του toû mesī́tou |
τοῖν μεσῑ́ταιν toîn mesī́tain |
τῶν μεσῑτῶν tôn mesītôn | ||||||||||
Dative | τῷ μεσῑ́τῃ tôi mesī́tēi |
τοῖν μεσῑ́ταιν toîn mesī́tain |
τοῖς μεσῑ́ταις toîs mesī́tais | ||||||||||
Accusative | τὸν μεσῑ́την tòn mesī́tēn |
τὼ μεσῑ́τᾱ tṑ mesī́tā |
τοὺς μεσῑ́τᾱς toùs mesī́tās | ||||||||||
Vocative | μεσῖτᾰ mesîta |
μεσῑ́τᾱ mesī́tā |
μεσῖται mesîtai | ||||||||||
Notes: |
|
Learned borrowing from Koine Greek μεσίτης (mesítēs, “mediator”).[1]
μεσίτης • (mesítis) m (plural μεσίτες, feminine μεσίτρια)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | μεσίτης (mesítis) | μεσίτες (mesítes) |
genitive | μεσίτη (mesíti) | μεσιτών (mesitón) |
accusative | μεσίτη (mesíti) | μεσίτες (mesítes) |
vocative | μεσίτη (mesíti) | μεσίτες (mesítes) |