From μονο- (mono-) + -ειδής (-eidḗs).
μονοειδής • (monoeidḗs) m or f (neuter μονοειδές); third declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||||
Nominative | μονοειδής monoeidḗs |
μονοειδές monoeidés |
μονοειδεῖ monoeideî |
μονοειδεῖ monoeideî |
μονοειδεῖς monoeideîs |
μονοειδῆ monoeidê | ||||||||
Genitive | μονοειδοῦς monoeidoûs |
μονοειδοῦς monoeidoûs |
μονοειδοῖν monoeidoîn |
μονοειδοῖν monoeidoîn |
μονοειδῶν monoeidôn |
μονοειδῶν monoeidôn | ||||||||
Dative | μονοειδεῖ monoeideî |
μονοειδεῖ monoeideî |
μονοειδοῖν monoeidoîn |
μονοειδοῖν monoeidoîn |
μονοειδέσῐ / μονοειδέσῐν monoeidésĭ(n) |
μονοειδέσῐ / μονοειδέσῐν monoeidésĭ(n) | ||||||||
Accusative | μονοειδῆ monoeidê |
μονοειδές monoeidés |
μονοειδεῖ monoeideî |
μονοειδεῖ monoeideî |
μονοειδεῖς monoeideîs |
μονοειδῆ monoeidê | ||||||||
Vocative | μονοειδές monoeidés |
μονοειδές monoeidés |
μονοειδεῖ monoeideî |
μονοειδεῖ monoeideî |
μονοειδεῖς monoeideîs |
μονοειδῆ monoeidê | ||||||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
μονοειδῶς monoeidôs |
μονοειδέστερος monoeidésteros |
μονοειδέστᾰτος monoeidéstătos | ||||||||||||
Notes: |
|