μορτός

Ancient Greek

From Proto-Indo-European *mórtos (“mortal, man”), ultimately from the root *mer- (“to die”). Cognate with Sanskrit मर्त (márta) and Avestan: 𐬨𐬀𐬭𐬆𐬙𐬀 (mar^əta). See also βροτός (brotós, “mortal man”).

μορτός • (mortós) m (feminine μορτή, neuter μορτόν); first/second declension

First and second declension of μορτός; μορτή; μορτόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	μορτός mortós	μορτή mortḗ	μορτόν mortón	μορτώ mortṓ	μορτᾱ́ mortā́	μορτώ mortṓ	μορτοί mortoí	μορταί mortaí	μορτᾰ́ mortắ
Genitive	μορτοῦ mortoû	μορτῆς mortês	μορτοῦ mortoû	μορτοῖν mortoîn	μορταῖν mortaîn	μορτοῖν mortoîn	μορτῶν mortôn	μορτῶν mortôn	μορτῶν mortôn
Dative	μορτῷ mortôi	μορτῇ mortêi	μορτῷ mortôi	μορτοῖν mortoîn	μορταῖν mortaîn	μορτοῖν mortoîn	μορτοῖς mortoîs	μορταῖς mortaîs	μορτοῖς mortoîs
Accusative	μορτόν mortón	μορτήν mortḗn	μορτόν mortón	μορτώ mortṓ	μορτᾱ́ mortā́	μορτώ mortṓ	μορτούς mortoús	μορτᾱ́ς mortā́s	μορτᾰ́ mortắ
Vocative	μορτέ morté	μορτή mortḗ	μορτόν mortón	μορτώ mortṓ	μορτᾱ́ mortā́	μορτώ mortṓ	μορτοί mortoí	μορταί mortaí	μορτᾰ́ mortắ
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	μορτῶς mortôs			μορτότερος mortóteros			μορτότᾰτος mortótătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

“μορτός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
μορτός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Beekes, Robert S. P. (2010) “μορτός”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 969