From νεκρός (nekrós, “corpse”) + -θήκη (-thḗkē, “case, box”).
νεκροθήκη • (nekrothḗkē) f (genitive νεκροθήκης); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ νεκροθήκη hē nekrothḗkē |
τὼ νεκροθήκᾱ tṑ nekrothḗkā |
αἱ νεκροθῆκαι hai nekrothêkai | ||||||||||
| Genitive | τῆς νεκροθήκης tês nekrothḗkēs |
τοῖν νεκροθήκαιν toîn nekrothḗkain |
τῶν νεκροθηκῶν tôn nekrothēkôn | ||||||||||
| Dative | τῇ νεκροθήκῃ têi nekrothḗkēi |
τοῖν νεκροθήκαιν toîn nekrothḗkain |
ταῖς νεκροθήκαις taîs nekrothḗkais | ||||||||||
| Accusative | τὴν νεκροθήκην tḕn nekrothḗkēn |
τὼ νεκροθήκᾱ tṑ nekrothḗkā |
τᾱ̀ς νεκροθήκᾱς tā̀s nekrothḗkās | ||||||||||
| Vocative | νεκροθήκη nekrothḗkē |
νεκροθήκᾱ nekrothḗkā |
νεκροθῆκαι nekrothêkai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||