From νῆττα (nêtta, “duck”) + φόνος (phónos, “murder, slaughter”).
νηττοφόνος • (nēttophónos) m (genitive νηττοφόνου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ νηττοφόνος ho nēttophónos |
τὼ νηττοφόνω tṑ nēttophónō |
οἱ νηττοφόνοι hoi nēttophónoi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ νηττοφόνου toû nēttophónou |
τοῖν νηττοφόνοιν toîn nēttophónoin |
τῶν νηττοφόνων tôn nēttophónōn | ||||||||||
| Dative | τῷ νηττοφόνῳ tôi nēttophónōi |
τοῖν νηττοφόνοιν toîn nēttophónoin |
τοῖς νηττοφόνοις toîs nēttophónois | ||||||||||
| Accusative | τὸν νηττοφόνον tòn nēttophónon |
τὼ νηττοφόνω tṑ nēttophónō |
τοὺς νηττοφόνους toùs nēttophónous | ||||||||||
| Vocative | νηττοφόνε nēttophóne |
νηττοφόνω nēttophónō |
νηττοφόνοι nēttophónoi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||