Learned borrowing from Ancient Greek νοήμων (noḗmōn).[1]
νοήμων • (noḯmon) m (feminine νοήμων, neuter νοήμον) (learned)
number case \ gender |
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
nominative | νοήμων • | νοήμων • | νοήμον • | νοήμονες • | νοήμονες • | νοήμονα • |
genitive | νοήμονος • | νοήμονος • | νοήμονος • | νοημόνων • | νοημόνων • | νοημόνων • |
accusative | νοήμονα • | νοήμονα • | νοήμον • | νοήμονες • | νοήμονες • | νοήμονα • |
vocative | νοήμων • / νοήμονα • | νοήμων • | νοήμον • | νοήμονες • | νοήμονες • | νοήμονα • |
derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο νοήμων, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο νοήμων, etc.) |