ξείνῐον • (xeínion)
ξείνῐον • (xeínion) n (genitive ξεινίου); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ξείνῐον xeínion |
ξεινῐ́ω xeiníō |
ξείνῐᾰ xeínia | ||||||||||
Genitive | ξεινῐ́ου / ξεινῐοῖο / ξεινῐ́οιο / ξεινῐόο / ξεινῐ́οο xeiníou / xeinioîo / xeiníoio / xeinióo / xeiníoo |
ξεινῐ́οιῐν xeiníoiin |
ξεινῐ́ων xeiníōn | ||||||||||
Dative | ξεινῐ́ῳ xeiníōi |
ξεινῐ́οιῐν xeiníoiin |
ξεινῐ́οισῐ / ξεινῐ́οισῐν / ξεινῐ́οις xeiníoisi(n) / xeiníois | ||||||||||
Accusative | ξείνῐον xeínion |
ξεινῐ́ω xeiníō |
ξείνῐᾰ xeínia | ||||||||||
Vocative | ξείνῐον xeínion |
ξεινῐ́ω xeiníō |
ξείνῐᾰ xeínia | ||||||||||
Notes: |
|