ξυγγνώμη • (xungnṓmē) f (genitive ξυγγνώμης); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ ξυγγνώμη hē xungnṓmē |
τὼ ξυγγνώμᾱ tṑ xungnṓmā |
αἱ ξυγγνῶμαι hai xungnômai | ||||||||||
| Genitive | τῆς ξυγγνώμης tês xungnṓmēs |
τοῖν ξυγγνώμαιν toîn xungnṓmain |
τῶν ξυγγνωμῶν tôn xungnōmôn | ||||||||||
| Dative | τῇ ξυγγνώμῃ têi xungnṓmēi |
τοῖν ξυγγνώμαιν toîn xungnṓmain |
ταῖς ξυγγνώμαις taîs xungnṓmais | ||||||||||
| Accusative | τὴν ξυγγνώμην tḕn xungnṓmēn |
τὼ ξυγγνώμᾱ tṑ xungnṓmā |
τᾱ̀ς ξυγγνώμᾱς tā̀s xungnṓmās | ||||||||||
| Vocative | ξυγγνώμη xungnṓmē |
ξυγγνώμᾱ xungnṓmā |
ξυγγνῶμαι xungnômai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||