οὐτάω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word οὐτάω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word οὐτάω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say οὐτάω in singular and plural. Everything you need to know about the word οὐτάω you have here. The definition of the word οὐτάω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofοὐτάω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

Morphologically and etymologically unclear. Often connected with ὠτειλή (ōteilḗ, “fresh wound”) and with ἀάω (aáō, “to hurt, damage”). Already Karl Meister[1] thought it of Pre-Greek origin, which seems to be the best solution, by the interpretation of ὠτειλή (ōteilḗ) as a variant.

Pronunciation

 

Verb

οὐτᾰ́ω • (outáō)

  1. to stab, hit, wound

Conjugation

   Present: οὐτᾰ́ω, οὐτᾰ́ομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative οὐτᾰ́ω οὐτᾰ́εις οὐτᾰ́ει οὐτᾰ́ετον οὐτᾰ́ετον οὐτᾰ́ομεν οὐτᾰ́ετε οὐτᾰ́ουσῐ(ν)
subjunctive οὐτᾰ́ω οὐτᾰ́ῃς οὐτᾰ́ῃ οὐτᾰ́ητον οὐτᾰ́ητον οὐτᾰ́ωμεν οὐτᾰ́ητε οὐτᾰ́ωσῐ(ν)
optative οὐτᾰ́οιμῐ οὐτᾰ́οις οὐτᾰ́οι οὐτᾰ́οιτον οὐτᾰοίτην οὐτᾰ́οιμεν οὐτᾰ́οιτε οὐτᾰ́οιεν
imperative   οὔτᾰε οὐτᾰέτω οὐτᾰ́ετον οὐτᾰέτων   οὐτᾰ́ετε οὐτᾰόντων
middle/
passive 		indicative οὐτᾰ́ομαι οὐτᾰ́ῃ,
οὐτᾰ́ει 		οὐτᾰ́εται οὐτᾰ́εσθον οὐτᾰ́εσθον οὐτᾰόμεθᾰ οὐτᾰ́εσθε οὐτᾰ́ονται
subjunctive οὐτᾰ́ωμαι οὐτᾰ́ῃ οὐτᾰ́ηται οὐτᾰ́ησθον οὐτᾰ́ησθον οὐτᾰώμεθᾰ οὐτᾰ́ησθε οὐτᾰ́ωνται
optative οὐτᾰοίμην οὐτᾰ́οιο οὐτᾰ́οιτο οὐτᾰ́οισθον οὐτᾰοίσθην οὐτᾰοίμεθᾰ οὐτᾰ́οισθε οὐτᾰ́οιντο
imperative   οὐτᾰ́ου οὐτᾰέσθω οὐτᾰ́εσθον οὐτᾰέσθων   οὐτᾰ́εσθε οὐτᾰέσθων
active middle/passive
infinitive οὐτᾰ́ειν οὐτᾰ́εσθαι
participle m οὐτᾰ́ων οὐτᾰόμενος
f οὐτᾰ́ουσᾰ οὐτᾰομένη
n οὐτᾰ́ον οὐτᾰόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: οὐτῶ, οὐτῶμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative οὐτῶ οὐτᾷς οὐτᾷ οὐτᾶτον οὐτᾶτον οὐτῶμεν οὐτᾶτε οὐτῶσῐ(ν)
subjunctive οὐτῶ οὐτᾷς οὐτᾷ οὐτᾶτον οὐτᾶτον οὐτῶμεν οὐτᾶτε οὐτῶσῐ(ν)
optative οὐτῴην,
οὐτῷμῐ 		οὐτῴης,
οὐτῷς 		οὐτῴη,
οὐτῷ 		οὐτῷτον,
οὐτῴητον 		οὐτῴτην,
οὐτῳήτην 		οὐτῷμεν,
οὐτῴημεν 		οὐτῷτε,
οὐτῴητε 		οὐτῷεν,
οὐτῴησᾰν
imperative   οὔτᾱ οὐτᾱ́τω οὐτᾶτον οὐτᾱ́των   οὐτᾶτε οὐτώντων
middle/
passive 		indicative οὐτῶμαι οὐτᾷ οὐτᾶται οὐτᾶσθον οὐτᾶσθον οὐτώμεθᾰ οὐτᾶσθε οὐτῶνται
subjunctive οὐτῶμαι οὐτᾷ οὐτᾶται οὐτᾶσθον οὐτᾶσθον οὐτώμεθᾰ οὐτᾶσθε οὐτῶνται
optative οὐτῴμην οὐτῷο οὐτῷτο οὐτῷσθον οὐτῴσθην οὐτῴμεθᾰ οὐτῷσθε οὐτῷντο
imperative   οὐτῶ οὐτᾱ́σθω οὐτᾶσθον οὐτᾱ́σθων   οὐτᾶσθε οὐτᾱ́σθων
active middle/passive
infinitive οὐτᾶν οὐτᾶσθαι
participle m οὐτῶν οὐτώμενος
f οὐτῶσᾰ οὐτωμένη
n οὐτῶν οὐτώμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: οὐτάζω, οὐτάζομαι (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative οὐτάζω οὐτάζεις οὐτάζει οὐτάζετον οὐτάζετον οὐτάζομεν οὐτάζετε οὐτάζουσῐ(ν)
subjunctive οὐτάζω,
οὐτάζωμῐ 		οὐτάζῃς,
οὐτάζῃσθᾰ 		οὐτάζῃ,
οὐτάζῃσῐ 		οὐτάζητον οὐτάζητον οὐτάζωμεν οὐτάζητε οὐτάζωσῐ(ν)
optative οὐτάζοιμῐ οὐτάζοισ(θᾰ) οὐτάζοι οὐτάζοιτον οὐταζοίτην οὐτάζοιμεν οὐτάζοιτε οὐτάζοιεν
imperative   οὔταζε οὐταζέτω οὐτάζετον οὐταζέτων   οὐτάζετε οὐταζόντων
middle/
passive 		indicative οὐτάζομαι οὐτάζεαι οὐτάζεται οὐτάζεσθον οὐτάζεσθον οὐταζόμε(σ)θᾰ οὐτάζεσθε οὐτάζονται
subjunctive οὐτάζωμαι οὐτάζηαι οὐτάζηται οὐτάζησθον οὐτάζησθον οὐταζώμε(σ)θᾰ οὐτάζησθε οὐτάζωνται
optative οὐταζοίμην οὐτάζοιο οὐτάζοιτο οὐτάζοισθον οὐταζοίσθην οὐταζοίμε(σ)θᾰ οὐτάζοισθε οὐταζοίᾰτο
imperative   οὐτάζεο οὐταζέσθω οὐτάζεσθον οὐταζέσθων   οὐτάζεσθε οὐταζέσθων
active middle/passive
infinitive οὐτάζειν/οὐταζέμεν(αι)/οὐταζμέναι οὐτάζεσθαι
participle m οὐτάζων οὐταζόμενος
f οὐτάζουσᾰ οὐταζομένη
n οὐτᾶζον οὐταζόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: οὔτᾰον, οὐτᾰόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative οὔτᾰον οὔτᾰες οὔτᾰε(ν) οὐτᾰ́ετον οὐτᾰέτην οὐτᾰ́ομεν οὐτᾰ́ετε οὔτᾰον
middle/
passive 		indicative οὐτᾰόμην οὐτᾰ́ου οὐτᾰ́ετο οὐτᾰ́εσθον οὐτᾰέσθην οὐτᾰόμεθᾰ οὐτᾰ́εσθε οὐτᾰ́οντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: οὔτων, οὐτώμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative οὔτων οὔτᾱς οὔτᾱ οὐτᾶτον οὐτᾱ́την οὐτῶμεν οὐτᾶτε οὔτων
middle/
passive 		indicative οὐτώμην οὐτῶ οὐτᾶτο οὐτᾶσθον οὐτᾱ́σθην οὐτώμεθᾰ οὐτᾶσθε οὐτῶντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: οὔταζον, οὐταζόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative οὔταζον οὔταζες οὔταζε(ν) οὐτάζετον οὐταζέτην οὐτάζομεν οὐτάζετε οὔταζον
middle/
passive 		indicative οὐταζόμην οὐτάζου οὐτάζετο οὐτάζεσθον οὐταζέσθην οὐταζόμε(σ)θᾰ οὐτάζεσθε οὐτάζοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: οὐτήσω, οὐτήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative οὐτήσω οὐτήσεις οὐτήσει οὐτήσετον οὐτήσετον οὐτήσομεν οὐτήσετε οὐτήσουσῐ(ν)
optative οὐτήσοιμῐ οὐτήσοις οὐτήσοι οὐτήσοιτον οὐτησοίτην οὐτήσοιμεν οὐτήσοιτε οὐτήσοιεν
middle indicative οὐτήσομαι οὐτήσῃ,
οὐτήσει 		οὐτήσεται οὐτήσεσθον οὐτήσεσθον οὐτησόμεθᾰ οὐτήσεσθε οὐτήσονται
optative οὐτησοίμην οὐτήσοιο οὐτήσοιτο οὐτήσοισθον οὐτησοίσθην οὐτησοίμεθᾰ οὐτήσοισθε οὐτήσοιντο
active middle
infinitive οὐτήσειν οὐτήσεσθαι
participle m οὐτήσων οὐτησόμενος
f οὐτήσουσᾰ οὐτησομένη
n οὐτῆσον οὐτησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: οὐτᾰ́σω, οὐτᾰ́σομαι (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative οὐτᾰ́σω οὐτᾰ́σεις οὐτᾰ́σει οὐτᾰ́σετον οὐτᾰ́σετον οὐτᾰ́σομεν οὐτᾰ́σετε οὐτᾰ́σουσῐ(ν)
optative οὐτᾰ́σοιμῐ οὐτᾰ́σοισ(θᾰ) οὐτᾰ́σοι οὐτᾰ́σοιτον οὐτᾰσοίτην οὐτᾰ́σοιμεν οὐτᾰ́σοιτε οὐτᾰ́σοιεν
middle indicative οὐτᾰ́σομαι οὐτᾰ́σεαι οὐτᾰ́σεται οὐτᾰ́σεσθον οὐτᾰ́σεσθον οὐτᾰσόμε(σ)θᾰ οὐτᾰ́σεσθε οὐτᾰ́σονται
optative οὐτᾰσοίμην οὐτᾰ́σοιο οὐτᾰ́σοιτο οὐτᾰ́σοισθον οὐτᾰσοίσθην οὐτᾰσοίμε(σ)θᾰ οὐτᾰ́σοισθε οὐτᾰσοίᾰτο
active middle
infinitive οὐτᾰ́σειν/οὐτᾰσέμεν(αι)/οὐτᾰ́σμεν(αι) οὐτᾰ́σεσθαι
participle m οὐτᾰ́σων οὐτᾰσόμενος
f οὐτᾰ́σουσᾰ οὐτᾰσομένη
n οὐτᾰ́σον οὐτᾰσόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: οὔτησᾰ, οὐτησᾰ́μην, οὐτήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative οὔτησᾰ οὔτησᾰς οὔτησε(ν) οὐτήσᾰτον οὐτησᾰ́την οὐτήσᾰμεν οὐτήσᾰτε οὔτησᾰν
subjunctive οὐτήσω οὐτήσῃς οὐτήσῃ οὐτήσητον οὐτήσητον οὐτήσωμεν οὐτήσητε οὐτήσωσῐ(ν)
optative οὐτήσαιμῐ οὐτήσειᾰς,
οὐτήσαις 		οὐτήσειε(ν),
οὐτήσαι 		οὐτήσαιτον οὐτησαίτην οὐτήσαιμεν οὐτήσαιτε οὐτήσειᾰν,
οὐτήσαιεν
imperative   οὔτησον οὐτησᾰ́τω οὐτήσᾰτον οὐτησᾰ́των   οὐτήσᾰτε οὐτησᾰ́ντων
middle indicative οὐτησᾰ́μην οὐτήσω οὐτήσᾰτο οὐτήσᾰσθον οὐτησᾰ́σθην οὐτησᾰ́μεθᾰ οὐτήσᾰσθε οὐτήσᾰντο
subjunctive οὐτήσωμαι οὐτήσῃ οὐτήσηται οὐτήσησθον οὐτήσησθον οὐτησώμεθᾰ οὐτήσησθε οὐτήσωνται
optative οὐτησαίμην οὐτήσαιο οὐτήσαιτο οὐτήσαισθον οὐτησαίσθην οὐτησαίμεθᾰ οὐτήσαισθε οὐτήσαιντο
imperative   οὔτησαι οὐτησᾰ́σθω οὐτήσᾰσθον οὐτησᾰ́σθων   οὐτήσᾰσθε οὐτησᾰ́σθων
passive indicative οὐτήθην οὐτήθης οὐτήθη οὐτήθητον οὐτηθήτην οὐτήθημεν οὐτήθητε οὐτήθησᾰν
subjunctive οὐτηθῶ οὐτηθῇς οὐτηθῇ οὐτηθῆτον οὐτηθῆτον οὐτηθῶμεν οὐτηθῆτε οὐτηθῶσῐ(ν)
optative οὐτηθείην οὐτηθείης οὐτηθείη οὐτηθεῖτον,
οὐτηθείητον 		οὐτηθείτην,
οὐτηθειήτην 		οὐτηθεῖμεν,
οὐτηθείημεν 		οὐτηθεῖτε,
οὐτηθείητε 		οὐτηθεῖεν,
οὐτηθείησᾰν
imperative   οὐτήθητῐ οὐτηθήτω οὐτήθητον οὐτηθήτων   οὐτήθητε οὐτηθέντων
active middle passive
infinitive οὐτῆσαι οὐτήσᾰσθαι οὐτηθῆναι
participle m οὐτήσᾱς οὐτησᾰ́μενος οὐτηθείς
f οὐτήσᾱσᾰ οὐτησᾰμένη οὐτηθεῖσᾰ
n οὐτῆσᾰν οὐτησᾰ́μενον οὐτηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: οὔτᾰσᾰ, οὐτᾰσᾰ́μην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative οὔτᾰσᾰ οὔτᾰσᾰς οὔτᾰσε(ν) οὐτᾰ́σᾰτον οὐτᾰσᾰ́την οὐτᾰ́σᾰμεν οὐτᾰ́σᾰτε οὔτᾰσᾰν
subjunctive οὐτᾰ́σω,
οὐτᾰ́σωμῐ 		οὐτᾰ́σῃς,
οὐτᾰ́σῃσθᾰ 		οὐτᾰ́σῃ,
οὐτᾰ́σῃσῐ 		οὐτᾰ́σητον οὐτᾰ́σητον οὐτᾰ́σωμεν οὐτᾰ́σητε οὐτᾰ́σωσῐ(ν)
optative οὐτᾰ́σαιμῐ οὐτᾰ́σαις,
οὐτᾰ́σαισθᾰ,
οὐτᾰ́σειᾰς 		οὐτᾰ́σειε(ν),
οὐτᾰ́σαι 		οὐτᾰσεῖτον οὐτᾰσείτην οὐτᾰσεῖμεν οὐτᾰσεῖτε οὐτᾰσεῖεν
imperative   οὔτᾰσον οὐτᾰσᾰ́τω οὐτᾰ́σᾰτον οὐτᾰσᾰ́των   οὐτᾰ́σᾰτε οὐτᾰσᾰ́ντων
middle indicative οὐτᾰσᾰ́μην οὐτᾰ́σᾰο οὐτᾰ́σᾰτο οὐτᾰ́σᾰσθον οὐτᾰσᾰ́σθην οὐτᾰσᾰ́με(σ)θᾰ οὐτᾰ́σᾰσθε οὐτᾰ́σᾰντο
subjunctive οὐτᾰ́σωμαι οὐτᾰ́σηαι οὐτᾰ́σηται οὐτᾰ́σησθον οὐτᾰ́σησθον οὐτᾰσώμε(σ)θᾰ οὐτᾰ́σησθε οὐτᾰ́σωνται
optative οὐτᾰσαίμην οὐτᾰ́σαιο οὐτᾰ́σαιτο οὐτᾰ́σαισθον οὐτᾰσαίσθην οὐτᾰσαίμε(σ)θᾰ οὐτᾰ́σαισθε οὐτᾰσαίᾰτο
imperative   οὔτᾰσαι οὐτᾰσᾰ́σθω οὐτᾰ́σᾰσθον οὐτᾰσᾰ́σθων   οὐτᾰ́σᾰσθε οὐτᾰσᾰ́σθων
active middle
infinitive οὐτᾰ́σαι/οὐτᾰσᾰ́μεν/οὐτᾰσᾰμέναι οὐτᾰ́σᾰσθαι
participle m οὐτᾰ́σᾱς οὐτᾰσᾰ́μενος
f οὐτᾰ́σᾱσᾰ οὐτᾰσᾰμένη
n οὐτᾰ́σᾰν οὐτᾰσᾰ́μενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: οὔτην, οὐτᾰ́μην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative οὔτην οὔτης οὖτᾰ οὔτητον οὐτήτην οὔτημεν οὔτητε οὔτησᾰν
subjunctive οὐτῶ,
οὐτῶμῐ 		οὐτῇς,
οὐτῇσθᾰ 		οὐτῇ,
οὐτῇσῐ 		οὐτῆτον οὐτῆτον οὐτῶμεν οὐτῆτε οὐτῶσῐ(ν)
optative οὐταίην οὐταίης οὐταίη οὐταῖτον οὐταίτην οὐταῖμεν οὐταῖτε οὐταῖεν
imperative   οὔτηθῐ οὐτήτω οὔτητον οὐτήτων   οὔτητε οὐτᾰ́ντων
middle indicative οὐτᾰ́μην οὔτω οὔτᾰτο οὔτᾰσθον οὐτᾰ́σθην οὐτᾰ́με(σ)θᾰ οὔτᾰσθε οὔτᾰντο
subjunctive οὐτῶμαι οὐτῇ οὐτῆται οὐτῆσθον οὐτῆσθον οὐτώμε(σ)θᾰ οὐτῆσθε οὐτῶνται
optative οὐταίμην οὐταῖο οὐταῖτο οὐταῖσθον οὐταίσθην οὐταίμε(σ)θᾰ οὐταῖσθε οὐταίᾰτο
imperative   οὔτω οὐτᾰ́σθω οὔτᾰσθον οὐτᾰ́σθων   οὔτᾰσθε οὐτᾰ́σθων
active middle
infinitive οὐτᾰ́μεν(αι) οὔτᾰσθαι
participle m οὐτᾱ́ς οὐτᾰ́μενος
f οὐτᾶσᾰ οὐτᾰμένη
n οὐτᾰ́ν οὐτᾰ́μενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: οὔτασκᾰ, οὐτασκᾰ́μην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative οὔτασκᾰ οὔτασκᾰς οὔτασκε(ν) οὐτάσκᾰτον οὐτασκᾰ́την οὐτάσκᾰμεν οὐτάσκᾰτε οὔτασκᾰν
subjunctive οὐτάσκω,
οὐτάσκωμῐ 		οὐτάσκῃς,
οὐτάσκῃσθᾰ 		οὐτάσκῃ,
οὐτάσκῃσῐ 		οὐτάσκητον οὐτάσκητον οὐτάσκωμεν οὐτάσκητε οὐτάσκωσῐ(ν)
optative οὐτάσκαιμῐ οὐτάσκαις,
οὐτάσκαισθᾰ,
οὐτάσκειᾰς 		οὐτάσκειε(ν),
οὐτάσκαι 		οὐτασκεῖτον οὐτασκείτην οὐτασκεῖμεν οὐτασκεῖτε οὐτασκεῖεν
imperative   οὔτασκον οὐτασκᾰ́τω οὐτάσκᾰτον οὐτασκᾰ́των   οὐτάσκᾰτε οὐτασκᾰ́ντων
middle indicative οὐτασκᾰ́μην οὐτάσκᾰο οὐτάσκᾰτο οὐτάσκᾰσθον οὐτασκᾰ́σθην οὐτασκᾰ́με(σ)θᾰ οὐτάσκᾰσθε οὐτάσκᾰντο
subjunctive οὐτάσκωμαι οὐτάσκηαι οὐτάσκηται οὐτάσκησθον οὐτάσκησθον οὐτασκώμε(σ)θᾰ οὐτάσκησθε οὐτάσκωνται
optative οὐτασκαίμην οὐτάσκαιο οὐτάσκαιτο οὐτάσκαισθον οὐτασκαίσθην οὐτασκαίμε(σ)θᾰ οὐτάσκαισθε οὐτασκαίᾰτο
imperative   οὔτασκαι οὐτασκᾰ́σθω οὐτάσκᾰσθον οὐτασκᾰ́σθων   οὐτάσκᾰσθε οὐτασκᾰ́σθων
active middle
infinitive οὐτᾶσκαι/οὐτασκᾰ́μεν/οὐτασκᾰμέναι οὐτάσκᾰσθαι
participle m οὐτάσκᾱς οὐτασκᾰ́μενος
f οὐτάσκᾱσᾰ οὐτασκᾰμένη
n οὐτᾶσκᾰν οὐτασκᾰ́μενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: οὐτήσασκᾰ, οὐτησασκᾰ́μην (Ionic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative οὐτήσασκᾰ οὐτήσασκᾰς οὐτήσασκε(ν) οὐτησάσκᾰτον οὐτησασκᾰ́την οὐτησάσκᾰμεν οὐτησάσκᾰτε οὐτήσασκᾰν
subjunctive οὐτησάσκω οὐτησάσκῃς οὐτησάσκῃ οὐτησάσκητον οὐτησάσκητον οὐτησάσκωμεν οὐτησάσκητε οὐτησάσκωσῐ(ν)
optative οὐτησάσκαιμῐ οὐτησάσκειᾰς,
οὐτησάσκαις 		οὐτησάσκειε(ν),
οὐτησάσκαι 		οὐτησασκεῖτον οὐτησασκείτην οὐτησασκεῖμεν οὐτησασκεῖτε οὐτησασκεῖεν
imperative   οὐτήσασκον οὐτησασκᾰ́τω οὐτησάσκᾰτον οὐτησασκᾰ́των   οὐτησάσκᾰτε οὐτησασκᾰ́ντων
middle indicative οὐτησασκᾰ́μην οὐτησάσκω οὐτησάσκᾰτο οὐτησάσκᾰσθον οὐτησασκᾰ́σθην οὐτησασκᾰ́μεθᾰ οὐτησάσκᾰσθε οὐτησάσκᾰντο
subjunctive οὐτησάσκωμαι οὐτησάσκηαι οὐτησάσκηται οὐτησάσκησθον οὐτησάσκησθον οὐτησασκώμεθᾰ οὐτησάσκησθε οὐτησάσκωνται
optative οὐτησασκαίμην οὐτησάσκαιο οὐτησάσκαιτο οὐτησάσκαισθον οὐτησασκαίσθην οὐτησασκαίμεθᾰ οὐτησάσκαισθε οὐτησασκαίᾰτο
imperative   οὐτήσασκαι οὐτησασκᾰ́σθω οὐτησάσκᾰσθον οὐτησασκᾰ́σθων   οὐτησάσκᾰσθε οὐτησασκᾰ́σθων
active middle
infinitive οὐτησᾶσκαι οὐτησάσκᾰσθαι
participle m οὐτησάσκᾱς οὐτησασκᾰ́μενος
f οὐτησάσκᾱσᾰ οὐτησασκᾰμένη
n οὐτησᾶσκᾰν οὐτησασκᾰ́μενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: οὔτᾰσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
passive indicative οὔτᾰσμαι οὔτᾰσαι οὔτᾰσται οὔτᾰσθον οὔτᾰσθον οὐτᾰ́σμεθᾰ οὔτᾰσθε οὐτᾰ́σᾰται
subjunctive οὐτᾰσμένος ὦ οὐτᾰσμένος ᾖς οὐτᾰσμένος ᾖ οὐτᾰσμένω ἦτον οὐτᾰσμένω ἦτον οὐτᾰσμένοι ὦμεν οὐτᾰσμένοι ἦτε οὐτᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
optative οὐτᾰσμένος εἴην οὐτᾰσμένος εἴης οὐτᾰσμένος εἴη οὐτᾰσμένω εἴητον/εἶτον οὐτᾰσμένω εἰήτην/εἴτην οὐτᾰσμένοι εἴημεν/εἶμεν οὐτᾰσμένοι εἴητε/εἶτε οὐτᾰσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   οὔτᾰσο οὐτᾰ́σθω οὔτᾰσθον οὐτᾰ́σθων   οὔτᾰσθε οὐτᾰ́σθων
infinitive οὐτᾰ́σθαι
participle m οὐτᾰσμένος
f οὐτᾰσμένη
n οὐτᾰσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

References

  1. ^ Karl Meister, Die homerische Kunstsprache, 1921, p. 229

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia