According to Beekes, of Pre-Greek origin due to the presence of a geminate "-κκ-". Furnée compares the word with πέλεκυς (pélekus, “battle axe”) and βέλεκκος (bélekkos, “kind of pulse”).
πέλεκκον • (pélekkon) n (genitive πελέκκου); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ πέλεκκον tò pélekkon |
τὼ πελέκκω tṑ pelékkō |
τᾰ̀ πέλεκκᾰ tà pélekka | ||||||||||
Genitive | τοῦ πελέκκου toû pelékkou |
τοῖν πελέκκοιν toîn pelékkoin |
τῶν πελέκκων tôn pelékkōn | ||||||||||
Dative | τῷ πελέκκῳ tôi pelékkōi |
τοῖν πελέκκοιν toîn pelékkoin |
τοῖς πελέκκοις toîs pelékkois | ||||||||||
Accusative | τὸ πέλεκκον tò pélekkon |
τὼ πελέκκω tṑ pelékkō |
τᾰ̀ πέλεκκᾰ tà pélekka | ||||||||||
Vocative | πέλεκκον pélekkon |
πελέκκω pelékkō |
πέλεκκᾰ pélekka | ||||||||||
Notes: |
|