Unknown.
πέλτης • (péltēs) m (genitive πέλτου); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ πέλτης ho péltēs |
τὼ πέλτᾱ tṑ péltā |
οἱ πέλται hoi péltai | ||||||||||
| Genitive | τοῦ πέλτου toû péltou |
τοῖν πέλταιν toîn péltain |
τῶν πελτῶν tôn peltôn | ||||||||||
| Dative | τῷ πέλτῃ tôi péltēi |
τοῖν πέλταιν toîn péltain |
τοῖς πέλταις toîs péltais | ||||||||||
| Accusative | τὸν πέλτην tòn péltēn |
τὼ πέλτᾱ tṑ péltā |
τοὺς πέλτᾱς toùs péltās | ||||||||||
| Vocative | πέλτᾰ pélta |
πέλτᾱ péltā |
πέλται péltai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||