From an Indo-Aryan source; compare Sanskrit पिप्पलि (pippali, “long pepper”).[1]
πέπερι • (péperi) n (genitive πεπέρεως or πεπέριος, diminutive πεπέριον)
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ πεπέρῐ tò pepéri |
τὼ πεπέρει tṑ pepérei |
τᾰ̀ πεπέρῐᾰ tà pepéria | ||||||||||
Genitive | τοῦ πεπέρεως toû pepéreōs |
τοῖν πεπερέοιν toîn peperéoin |
τῶν πεπέρεων tôn pepéreōn | ||||||||||
Dative | τῷ πεπέρει tôi pepérei |
τοῖν πεπερέοιν toîn peperéoin |
τοῖς πεπέρεσῐ / πεπέρεσῐν toîs pepéresi(n) | ||||||||||
Accusative | τὸ πεπέρῐ tò pepéri |
τὼ πεπέρει tṑ pepérei |
τᾰ̀ πεπέρῐᾰ tà pepéria | ||||||||||
Vocative | πεπέρῐ pepéri |
πεπέρει pepérei |
πεπέρῐᾰ pepéria | ||||||||||
Notes: |
|