πίπτων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pǐːp.tɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpip.ton/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpip.ton/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpip.ton/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpip.ton/

Participle

πῑ́πτων • (pī́ptōn) m (feminine πῑ́πτουσᾰ, neuter πῖπτον); first/third declension

present active participle of πῑ́πτω (pī́ptō)

Declension

First and third declension of πῑ́πτων; πῑ́πτουσᾰ; πῖπτον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	πῑ́πτων pī́ptōn	πῑ́πτουσᾰ pī́ptousa	πῖπτον pîpton	πῑ́πτοντε pī́ptonte	πῑπτούσᾱ pīptoúsā	πῑ́πτοντε pī́ptonte	πῑ́πτοντες pī́ptontes	πῑ́πτουσαι pī́ptousai	πῑ́πτοντᾰ pī́ptonta
Genitive	πῑ́πτοντος pī́ptontos	πῑπτούσης pīptoúsēs	πῑ́πτοντος pī́ptontos	πῑπτόντοιν pīptóntoin	πῑπτούσαιν pīptoúsain	πῑπτόντοιν pīptóntoin	πῑπτόντων pīptóntōn	πῑπτουσῶν pīptousôn	πῑπτόντων pīptóntōn
Dative	πῑ́πτοντῐ pī́ptonti	πῑπτούσῃ pīptoúsēi	πῑ́πτοντῐ pī́ptonti	πῑπτόντοιν pīptóntoin	πῑπτούσαιν pīptoúsain	πῑπτόντοιν pīptóntoin	πῑ́πτουσῐ / πῑ́πτουσῐν pī́ptousi(n)	πῑπτούσαις pīptoúsais	πῑ́πτουσῐ / πῑ́πτουσῐν pī́ptousi(n)
Accusative	πῑ́πτοντᾰ pī́ptonta	πῑ́πτουσᾰν pī́ptousan	πῖπτον pîpton	πῑ́πτοντε pī́ptonte	πῑπτούσᾱ pīptoúsā	πῑ́πτοντε pī́ptonte	πῑ́πτοντᾰς pī́ptontas	πῑπτούσᾱς pīptoúsās	πῑ́πτοντᾰ pī́ptonta
Vocative	πῑ́πτων pī́ptōn	πῑ́πτουσᾰ pī́ptousa	πῖπτον pîpton	πῑ́πτοντε pī́ptonte	πῑπτούσᾱ pīptoúsā	πῑ́πτοντε pī́ptonte	πῑ́πτοντες pī́ptontes	πῑ́πτουσαι pī́ptousai	πῑ́πτοντᾰ pī́ptonta
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	πῑπτόντως pīptóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

πίπτων

Ancient Greek

Pronunciation

Participle

Declension

Wikious

Boobota

Sagapedia