παντοτινός • (pantotinós) m (feminine παντοτινή, neuter παντοτινό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | παντοτινός (pantotinós) | παντοτινή (pantotiní) | παντοτινό (pantotinó) | παντοτινοί (pantotinoí) | παντοτινές (pantotinés) | παντοτινά (pantotiná) | |
genitive | παντοτινού (pantotinoú) | παντοτινής (pantotinís) | παντοτινού (pantotinoú) | παντοτινών (pantotinón) | παντοτινών (pantotinón) | παντοτινών (pantotinón) | |
accusative | παντοτινό (pantotinó) | παντοτινή (pantotiní) | παντοτινό (pantotinó) | παντοτινούς (pantotinoús) | παντοτινές (pantotinés) | παντοτινά (pantotiná) | |
vocative | παντοτινέ (pantotiné) | παντοτινή (pantotiní) | παντοτινό (pantotinó) | παντοτινοί (pantotinoí) | παντοτινές (pantotinés) | παντοτινά (pantotiná) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο παντοτινός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο παντοτινός, etc.)