πᾰρᾰμένων • (paraménōn) m (feminine πᾰρᾰμένουσᾰ, neuter πᾰρᾰμένον); first/third declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | πᾰρᾰμένων paraménōn |
πᾰρᾰμένουσᾰ paraménousa |
πᾰρᾰμένον paraménon |
πᾰρᾰμένοντε paraménonte |
πᾰρᾰμενούσᾱ paramenoúsā |
πᾰρᾰμένοντε paraménonte |
πᾰρᾰμένοντες paraménontes |
πᾰρᾰμένουσαι paraménousai |
πᾰρᾰμένοντᾰ paraménonta | |||||
Genitive | πᾰρᾰμένοντος paraménontos |
πᾰρᾰμενούσης paramenoúsēs |
πᾰρᾰμένοντος paraménontos |
πᾰρᾰμενόντοιν paramenóntoin |
πᾰρᾰμενούσαιν paramenoúsain |
πᾰρᾰμενόντοιν paramenóntoin |
πᾰρᾰμενόντων paramenóntōn |
πᾰρᾰμενουσῶν paramenousôn |
πᾰρᾰμενόντων paramenóntōn | |||||
Dative | πᾰρᾰμένοντῐ paraménonti |
πᾰρᾰμενούσῃ paramenoúsēi |
πᾰρᾰμένοντῐ paraménonti |
πᾰρᾰμενόντοιν paramenóntoin |
πᾰρᾰμενούσαιν paramenoúsain |
πᾰρᾰμενόντοιν paramenóntoin |
πᾰρᾰμένουσῐ / πᾰρᾰμένουσῐν paraménousi(n) |
πᾰρᾰμενούσαις paramenoúsais |
πᾰρᾰμένουσῐ / πᾰρᾰμένουσῐν paraménousi(n) | |||||
Accusative | πᾰρᾰμένοντᾰ paraménonta |
πᾰρᾰμένουσᾰν paraménousan |
πᾰρᾰμένον paraménon |
πᾰρᾰμένοντε paraménonte |
πᾰρᾰμενούσᾱ paramenoúsā |
πᾰρᾰμένοντε paraménonte |
πᾰρᾰμένοντᾰς paraménontas |
πᾰρᾰμενούσᾱς paramenoúsās |
πᾰρᾰμένοντᾰ paraménonta | |||||
Vocative | πᾰρᾰμένων paraménōn |
πᾰρᾰμένουσᾰ paraménousa |
πᾰρᾰμένον paraménon |
πᾰρᾰμένοντε paraménonte |
πᾰρᾰμενούσᾱ paramenoúsā |
πᾰρᾰμένοντε paraménonte |
πᾰρᾰμένοντες paraménontes |
πᾰρᾰμένουσαι paraménousai |
πᾰρᾰμένοντᾰ paraménonta | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
πᾰρᾰμενόντως paramenóntōs |
— | — | ||||||||||||
Notes: |
|