From παρα- (para-) + μικρός (mikrós).[1]
παραμικρός • (paramikrós) m (feminine παραμικρή, neuter παραμικρό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | παραμικρός (paramikrós) | παραμικρή (paramikrí) | παραμικρό (paramikró) | παραμικροί (paramikroí) | παραμικρές (paramikrés) | παραμικρά (paramikrá) | |
genitive | παραμικρού (paramikroú) | παραμικρής (paramikrís) | παραμικρού (paramikroú) | παραμικρών (paramikrón) | παραμικρών (paramikrón) | παραμικρών (paramikrón) | |
accusative | παραμικρό (paramikró) | παραμικρή (paramikrí) | παραμικρό (paramikró) | παραμικρούς (paramikroús) | παραμικρές (paramikrés) | παραμικρά (paramikrá) | |
vocative | παραμικρέ (paramikré) | παραμικρή (paramikrí) | παραμικρό (paramikró) | παραμικροί (paramikroí) | παραμικρές (paramikrés) | παραμικρά (paramikrá) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο παραμικρός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο παραμικρός, etc.)
Derivations: relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο παραμικρότερος", etc) |