πεντάγωνον • (pentágōnon)
πεντάγωνον • (pentágōnon) n (genitive πεντᾰγώνου); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ πεντᾰ́γωνον tò pentágōnon |
τὼ πεντᾰγώνω tṑ pentagṓnō |
τᾰ̀ πεντᾰ́γωνᾰ tà pentágōna | ||||||||||
Genitive | τοῦ πεντᾰγώνου toû pentagṓnou |
τοῖν πεντᾰγώνοιν toîn pentagṓnoin |
τῶν πεντᾰγώνων tôn pentagṓnōn | ||||||||||
Dative | τῷ πεντᾰγώνῳ tôi pentagṓnōi |
τοῖν πεντᾰγώνοιν toîn pentagṓnoin |
τοῖς πεντᾰγώνοις toîs pentagṓnois | ||||||||||
Accusative | τὸ πεντᾰ́γωνον tò pentágōnon |
τὼ πεντᾰγώνω tṑ pentagṓnō |
τᾰ̀ πεντᾰ́γωνᾰ tà pentágōna | ||||||||||
Vocative | πεντᾰ́γωνον pentágōnon |
πεντᾰγώνω pentagṓnō |
πεντᾰ́γωνᾰ pentágōna | ||||||||||
Notes: |
|